Filmtotaal Recensie
Regie: Louis Malle | Cast: Catherine Demongeot (Zazie), Philippe Noiret (Gabriel), Hubert Deschamps (Turandot) e.a. | Speelduur: 89 minuten
Net als vandaag de dag ging het rond 1958 niet zo goed met de filmindustrie. In Frankrijk probeerde de regering destijds iets aan dit probleem te doen door subsidies te verstrekken aan jonge regisseurs die zo hun eerste korte film konden maken. Tussen 1958 en 1961 maakten vele tientallen getalenteerde Franse filmmakers hun eerste film, die nagenoeg allemaal kunnen worden geschaard onder de noemer Nouvelle Vague. Deze nieuwe generatie filmmakers roemde de zogenoemde auteurscinema. Hiermee worden films aangeduid waarin de maker zijn eigen, persoonlijke visie op de wereld tentoonspreidt in zowel thematiek als filmstijl. Ook Zazie dans le Métro van Louis Malle wordt gerekend tot deze nog altijd modieuze filmstroming.
De destijds opkomende regisseurs Jean-Luc Godard, Claude Chabrol en François Truffaut schreven als filmcritici voor het tijdschrift Cahiers du Cinéma en gebruikten hun kennis van de filmgeschiedenis voor hun eigen films. Al hadden de vrienden van de nieuwe filmstroming geen vaststaande regels, zoals de eed van zuiverheid bij het Deense Dogme95, toch zijn er wel een aantal vaste waarden te ontdekken. Onder andere de vaak gebruikte setting van het urbane Parijs met zijn vele cafés en jazzclubs, het wantrouwen van autoriteit, het gebruik van een femme fatale als centrale figuur en de meer stilistische kenmerken van het bewust ondermijnen van de filmische illusie. Door middel van weloverwogen continuïteitsfouten, schokkerige cameravoering, personages die tegen de camera praten en geluid dat overduidelijk niet uit de gefilmde scène voortkwam, braken ze met de illusie van waarheid, die sterk geassocieerd werd met Hollywood. Vooral Jean-Luc Godard zette als de meest provocatieve regisseur van de Nouvelle Vague deze middelen compromisloos in om de cinema opnieuw te definiëren.
