Filmtotaal Recensie

Regie: Woody Allen | Cast: Jonathan Rhys-Meyers (Chris Wilton), Scarlett Johansson (Nola Rice), Matthew Goode (Tom Hewett), Emily Mortimer (Chloe Hewett) e.a. | Speelduur: 124 minuten

Bijna iedere recensie van de nieuwste Woody Allen begint met de observatie dat de verandering van filmlocatie, van vaste stek New York naar Londen, de filmmaker kennelijk veel goed heeft gedaan. Het zou zijn sterkste film zijn sinds het thematisch vergelijkbare Crimes and Misdemeanors uit 1989, niet in de laatste plaats omdat er geen Woody-achtig personage in zit. Ook als je (zoals ik) geen enkele van Allens films uit het afgelopen decennium hebt gezien, geloof je het direct. Match Point is namelijk een zeer overtuigende, bij vlagen zelfs briljante morality tale met een solide plot, een onverbloemde kijk op de rol van geluk in het leven, een flinke dosis spanning en een sfeervolle opera-soundtrack. Oh ja, en Scarlett Johansson op haar allerzwoelst.

Hoofdpersoon Chris (Rhys-Meyers, uit o.a. Bend It Like Beckham) weet als geen ander hoe belangrijk geluk is in het leven. Hij heeft zich als jonge Ier van bescheiden komaf een tijdje staande gehouden in het professionele tenniscircuit maar is nooit doorgebroken. Nu geeft hij les op een zeer exclusieve Londense tennisclub en heeft hij het geluk gehad daar Tom Hewett te leren kennen, een telg uit een puissant rijke Engelse familie. De twee kunnen het onmiddellijk goed met elkaar vinden en Chris maakt al snel kennis met Toms zus Chloe, die eveneens gecharmeerd is van de bescheiden, welgemanierde jongeman. Ondanks zijn nederige afkomst past Chris naadloos in het upper class milieu van de Hewetts. Hij heeft de juiste interesses, leest de juiste boeken (Dostojevski’s Misdaad en Straf ligt op zijn nachtkastje) en bewaart de juiste balans tussen hartelijkheid en gereserveerdheid, die Tom en Chloe vanaf hun geboorte hebben aangeleerd.

Lees verder