Paradise Now

Paradise Now (2005)

In the next 36 hours, two childhood friends may do the unthinkable.

Schetst een portret van twee mannen in een crisis, en doet dat uitstekend.
play

7,2 details

  • 90 Min
  • Misdaad
  • Drama
  • Thriller
  • Oorlog
  • Palestina
  • Frankrijk
  • Duitsland
  • Nederland
  • Israël

Twee Palestijnse vrienden, Khaled en Saïd, worden gerecruteerd om een zelfmoordaanslag te gaan uitvoeren in Tel Aviv. Tevergeefs probeert een vriendin, Suha, die zich aangetrokken voelt tot Saïd, ze over te halen het niet te doen. Als eenmaal de bommen op hun lichamen zijn bevestigd is er echter geen weg terug meer...

Regie
Hany Abu-Assad
Cast
Hiam Abbass, Hamza Abu-Aiaash, Lotuf Neusser, Ali Suliman, Mohammad Bustami, Ahmad Fares, Waleed On-Allah, Asaad Dwikat, Imad Saber, Mohammad Kosa, Amer Hlehel, Nour Abd El-Hadi, Amjad Al-Imlah, Dina Titi, Yosef Abo Dheir.
Opbrengst
$ 3.357.075
Release
07.09.2005

Filmtotaal Recensie

Regie: Hany Abu-Assad | Cast: Kais Nashef (Said), Ali Suliman (Khaled), Lubna Azabal (Suha), Amer Hlehel (Jamal), e.a. | Speelduur: 90 min.

Drie jaar geleden maakte filmisch Nederland een rel van formaat mee. De Nederlands/Palestijnse documentaire Ford Transit was uiterst positief onthaald, zou gaan draaien op het Nederlands Filmfestival en was al aangekocht door de BBC. Tot ineens bleek dat de hoofdpersoon geen taxichauffeur maar een acteur was en delen van de documentaire in scène waren gezet. Een groot deel van de pers trok zijn positieve oordeel in, de VPRO weigerde de film in Utrecht te laten draaien en de BBC stuurde de banden terug. Regisseur Hany Abu-Assad hield vol dat een documentaire altijd deels fictie is en dat zijn toevoegingen dus geoorloofd waren.

Andersom vindt Abu-Assad dat iedere speelfilm ook deels documentaire is, en dat komt duidelijk naar voren in Paradise Now. Niet alleen is de onderwerpkeuze van twee Palestijnse mannen die een zelfmoordaanslag willen plegen actueel, maar de film behandelt ook hun kleinste, meest alledaagse handelingen. Dat laatste helpt om de twee potentiële krantenkoppen te vermenselijken en daar ligt dan ook de kracht van de film. Het oninteressante baantje dat Said en Khaled hebben bij een garage krijgt bijvoorbeeld behoorlijk wat aandacht, terwijl de grootse wanhoop én opwinding als het zelfgekozen uur des oordeels nadert, onverminderd voelbaar blijven. Net als in het op Columbine geïnspireerde Elephant zorgt juist het contrast tussen dagelijkse routine en het noodlot van de personages voor spanning en drama. Het overtuigende acteerwerk, de onopgesmukte beelden en bovenal de realistische toon helpen flink daarbij. Als tijdens de opnames van de afscheidsboodschap blijkt dat de camera het niet doet is dat niet alleen grappig, maar ook een mooi terug-naar-de-realiteit moment. Dit soort terzijdes voorkomen dat de film wegzakt in een politiek pamflet of een flink staaltje propaganda. De personages staan voorop en dan pas volgt de ideologische lading, die de film wel degelijk bevat.

videotrailers & clips

alle artikelen (4)

Paradise Now Nieuwsberichten