Filmtotaal Recensie
Regie: Dominik Moll | Cast: Laurent Lucas (Alain Getty), Charlotte Gainsbourg (Bénédicte Getty), Charlotte Rampling (Alice Pollock), André Dussolier (Richard Pollock) | Speelduur 129 min.
Ondanks het feit dat Dominik Moll in zijn nieuwe film Lemming heel beknopt uitlegt hoe het nou werkelijk zit, zal de mythe dat lemmingen suïcidaal zijn en zich eens in de zoveel jaar van een rots werpen, ongetwijfeld standhouden. De feiten spreken nou eenmaal minder tot de verbeelding dan de fictie die in bijvoorbeeld Walt Disneys White Wilderness (1958) werd opgevoerd. In deze documentaire springen de beestjes massaal de dieperik in, maar naar verluidt werd dat volledig in scène gezet nadat bleek dat lemmingen helemaal niet zo levensmoe waren als gedacht. De filmmakers zouden de weerloze beestjes op een klif hebben gezet en ze tot collectieve zelfmoord hebben gedreven. Nee, dan de werkelijkheid: het is aangetoond dat lemmingenpopulaties eens in de zoveel jaar explosief groeien. De oorzaak is nog niet volledig opgehelderd, maar duidelijk is dat deze cyclische overbevolking de knaagdiertjes dwingt om een trektocht te maken op zoek naar voedsel. De meeste overleven deze barre tocht niet en verdrinken bij het oversteken van rivieren en meren. Niet omdat ze het leven beu zijn, maar omdat ze uitgeput raken. Suïcidaal kun je ze dus niet noemen, hooguit overmoedig.
Hoe komt een Scandinavische Lemmus lemmus terecht in de afvoerpijp van een Frans echtpaar? Deze vraag is op zichzelf al een reden om de film te gaan kijken, maar hij doet net zo weinig ter zake als de inleiding van deze recensie. Ter bevrediging van s mans nieuwsgierigheid komt de film in de slotscène nog wel met een verklaring, maar van belang is dat niet. De gewraakte lemming is niet veel meer dan een symbool, een voorbode van chaos en ontwrichting. Het beest heeft weliswaar een prominentere rol dan de olifant uit Gus van Sants Elephant, maar hij is eigenlijk net zo irreëel.
