Mamma Roma (1962)

Zestig jaar na dato blijft Pier Paolo Pasolini's intellectuele maar roerige cinema overeind.

play

7,6 details

110 Min

Drama

Italië

watchlist

110 Min

Drama

Italië

Jarenlang was Mamma Roma de troost en toevlucht voor Romeinse mannen zonder tal. Dan sluit haar pooier een huwelijk. Ze lijkt vrij, eindelijk kan ze zijn wie ze wil: mamma voor haar ondergeschoven puberzoon. Pier Paolo Pasolini noemde haar verhaal, zijn tweede film die hij in 1962 maakte, Mamma Roma. Met die titel velde Pasolini een vonnis: deze vrouw zal haar eigen naam niet terug veroveren. Ze blijft Mamma Roma, de moeder van Rome, de hoer op wie elke man kan rekenen. Elke man, haar pooier inbegrepen. Elke man, haar zoon uitgezonderd. Mamma Roma zijn valt niet te combineren met Mamma Moeder.

Regie: Pier Paolo Pasolini
Cast: Franco Citti, Anna Magnani, Ettore Garofolo, Silvana Corsini, Luisa Loiano, Paolo Volponi, Luciano Gonini, Vittorio La Paglia, Piero Morgia, Lanfranco Ceccarelli, Marcello Sorrentino, Sandro Meschino, Franco Tovo, Pasquale Ferrarese, Leandro Santarelli, Franco Ceccarelli, Emanuele Di Bari, Antonio Spoletini, Nino Bionci.
Release: 31.08.1962
Release NL: 04.08.2022

Filmtotaal Recensie

Regie: Pier Paolo Pasolini | Scenario: Pier Paolo Pasolini | Cast: Anna Magnani (Mamma Roma), Ettore Garofolo (Ettore), Franco Citti (Carmine), Silvana Corsini (Bruna), Luisa Loiano (Biancofiore), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 1962

Met Mamma Roma toont Pier Paolo Pasolini de potentie van zijn intellectueel onderlegde, maar roerige cinema, ondanks de soms te gekunstelde uitwerking van het melodrama. Terwijl Anna Magnani als de mamma uit de titel droomt van een gouden toekomst, trekt haar zoon Ettore al snel op met foute jongens en wil geschenken kopen voor een oudere en ervaren jongedame die zijn hart steelt.

Zich afspelend in een arme buitenwijk lijkt Pasolini's tweede film aansluiting te zoeken bij het het Italiaanse neorealisme, maar verwijzingen naar bekende christelijke schilderijen geven weg dat hier eerder sprake is van religieuze iconografie. Zo lacht Magnani zich kapot op een huwelijksfeest waar de gasten aan tafels zitten zoals op Het Laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci. Zij komt dikwijls frontaal in beeld op intense wijze, als zij bijvoorbeeld ontroerd toekijkt hoe Ettore mensen serveert op het terras.

Lees verder

Filmtotaal Recensie

videotrailers & clips