Filmtotaal Recensie
Regie: Michael Bay | Cast: Ewan McGregor (Lincoln Six Echo/Tom Lincoln), Scarlett Johansson (Jordan Two Delta/Sarah Jordan), Sean Bean (Merrick), Djimon Hounsou (Albert Laurent), Steve Buscemi (McCord) e.a. | Speelduur: 136 min.
The Island (de film, niet het eiland) is de ultieme bestemming voor degenen die Minority Report te ingewikkeld vonden, Code 46 te afstandelijk of The Village te verrassend. The Island (het eiland, niet de film) is de ultieme bestemming voor Lincoln-6-Echo, Jordan-2-Delta en de paar honderd anderen die zijn ontsnapt aan een pandemie en zijn ondergebracht in een smetvrije, ondergrondse faciliteit. Het leven daar wordt strak gecontroleerd: camera's, sensoren, digitale polsbandjes en gewapende toezichthouders houden iedereen in de gaten. Toiletten testen de urine en wie te vet eet, wordt automatisch gerantsoeneerd. Desondanks gedraagt men zich voorbeeldig, want iedereen hoopt op een vertrek naar Het Eiland, de laatste vrijstaat, de laatste zuivere plek op aarde. Via een loterij wordt men daarvoor uitgekozen, maar het lijkt alsof de besten voorrang krijgen. Die gedachte houdt iedereen in toom. Iedereen? Nee. Lincoln-6-Echo is anders dan de rest. Hij heeft nachtmerries, ziet beelden die hij niet kan plaatsen en begint zich dingen af te vragen. Waarom draagt iedereen dezelfde witte outfits? Waarom wordt intiem contact afgekeurd? Waarom is er niet méér?
Dezelfde vraag zouden we aan regisseur Michael Bay (Armageddon, Bad Boys, Pearl Harbor) kunnen stellen. Waarom is er niet méér? Zijn producties bieden veel, maar nooit méér. Veel actie, veel snelheid, maar altijd recht en simpel. Waarom een sleutel gebruiken als je de deur uit zijn voegen kan trappen? Het siert Michael Bay dat hij nooit doekjes windt om zijn gebrek aan pretenties. Hij doet geen enkele moeite meer om zich te verdedigen tegen al die meesmuilende recensenten die in alles een Space Odyssey willen zien. Toch komt Michael Bay dit keer met méér dan alleen maar buitenkant. Bay denkt nog steeds groot, maar de angst dat het publiek afhaakt zodra er niet iets met veel vaart en bombarie door het beeld vliegt, is voor een groot deel overwonnen. De eerste helft van de film - waarin zowaar niks stuk gaat - is veelbelovend. Steriel, beklemmend en paranoïde zijn nieuwe begrippen in het vocabulaire van Michael Bay. Hij schroomt zelfs niet om een aantal utopistische en eugenetische vraagstukken op te werpen. 1984, Brave New World en in één adem door naar The Island: kan het nog gekker? Misschien, want aan de oppervlakte is ook een vergelijking met A.I. of THX1138 op zijn plaats. Net als zijn voorgangers biedt de film een fraai vormgegeven toekomstvisie waarin de grens tussen mens en product is vervaagd.
