Parijs zag er niet eerder zo strak, zo tijdloos en zo verlaten uit.
De film is surrealistisch zonder pretentieus of onnodig ingewikkeld te zijn, grappig zonder cynisch.
Maar het is vooral het eigenzinnige commentaar op de Koreaanse samenleving dat The Host naar een hoger plan tilt.
Achter alle zonneschijn is dit een behoorlijk rommelige film.
Op openhartige wijze geeft de documentaire inzicht in dat bijzonder veeleisende jaar, maar maakt het kijken soms wel erg ongemakkelijk.
De nostalgie naar heerlijk foute Turtletijden is totaal geen eer aangedaan.
Alles draait om vrijheid van leven, vrijheid van dromen, vrijheid van bewegen en vrijheid van seks.
Verre van perfect, maar wel erg vermakelijk.
En juweeltje van een filmdebuut waarvan een origineel en creatief verhaal het belangrijkste wapenfeit is.
Kreeg Oscars voor beste cinematografie, art direction en make-up. En terecht!
Klinkt geinig, maar wacht... Tim Allen speelt één van de hoofdrollen...
Begint sterk, maar slaat halverwege een niet boeiende weg in.
Lange wraakoefening met werkelijk verbluffende explosies en testosteronverhogende actiescènes.
Een mislukt experiment van Steven Soderbergh.
Onvergetelijke ervaring vol beelden die op het netvlies blijven branden.