The Battle
Recensie

The Battle (2012)

Deel drie in de Mijn Vader Is een Detective-reeks sleept er een talentenjacht bij om de kids te vermaken. Het is een rommeltje geworden dat niet kan kiezen tussen twee verhaallijnen.

in Recensies
Leestijd: 3 min 38 sec
Regie: Will Wissink | Cast: Cees Geel (Max), Ellen ten Damme (Femke), Tjeerd Melchers (Sam), Tara Hetharia (Mara), Jasmin Pasteuning (Sterre), Rick Mackenbach (Ortwin), Jeronimo van Ballegoijen (Marty), Beau van Erven Dorens (Robin), e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2012

Drieënhalf jaar geleden verscheen het eerste deel uit de Nederlandse jeugdreeks Mijn Vader Is een Detective onder regie van Will Wissink. Hierin maakten we kennis met Sam, wiens gescheiden vader Max als privédetective de papegaai van een rijke baron moest zien op te sporen. De speurneus belandde hierbij in de problemen, waardoor Sam, buurmeisje Sterre en de zoon van de baron te hulp moesten schieten. Vorig jaar kwam het tweede deel De Wet van 3 uit, waaraan een mystiek luchtje zat. We maakten hierin kennis met Mara die haar moeder kwijt was en bovendien Sams halfzusje bleek te zijn.

Het derde deel dat nu de bioscopen aandoet is omgedoopt tot The Battle en is voor nieuwe kijkers trouwens zonder enige vorm van voorkennis heel goed te volgen. De kids storten zich dit keer met volle overgave op een talentenjacht. Je moet het de makers van de reeks nageven dat ze elke keer een nieuwe invalshoek voor hun detectiveverhalen weten te vinden. In het geval van het derde deel is het echter niet bijster origineel. We worden weliswaar op televisie doodgegooid met inspiratieloze talentenjachten waardoor het thema uitermate actueel lijkt, maar er is zo'n beetje alles wel over gezegd. In het geval van dit derde deel uit de Mijn Vader Is een Detective-reeks wordt niet de draak gestoken met het fenomeen, maar handig ingehaakt op de klaarblijkelijk nimmer tanende populariteit ervan.

Sam en Mara hebben met Sterre en Ortwin, de zoon van de baron, een bandje opgericht waarmee ze tot de televisierondes van Top Stars hebben weten door te dringen. Sterre is als een blok gevallen voor medekandidaat Marty, een arm patsertje dat zich vreemd genoeg hult in de duurste merkkleding. Maar het buurmeisje van Sam zit hierdoor in een onmogelijke spagaat, want ze moet kiezen tussen haar vrienden en haar vriendje. Ondertussen heeft detective Max het zo mogelijk nog zwaarder. Hij is door een onbekende aangereden en zit met zijn been in het gips zich dood te vervelen achter de keukentafel. Max vermoedt dat een ontsnapte criminele achter de aanrijding zit en het op de speurneus gemunt heeft. Maar ook onder de concurrenten van de talentenjacht worden smerige spelletjes gespeeld waarvan een van Sams bandleden wel eens het slachtoffer zou kunnen worden.

The Battle probeert twee balletjes in de lucht te houden, maar laat ze om de haverklap op de grond donderen. De nadruk ligt hoofdzakelijk op de talentenjacht en alle verwikkelingen die deze met zich meebrengt. Er worden wat halve optredens, repetities en onderling gebekvecht tegenaan gegooid om de boel levendig en interessant te houden. Aan dit wankele geheel worden nog wat iele subplotjes vastgeknoopt. Zo is de grootvader van Marty zijn kleinzoon wel erg aan het pushen om hem goed te laten presteren en is de moeder van Ortwin een succesvolle operazangeres die vanwege haar tour in China geen tijd heeft voor haar zoon. Maar er speelt ook nog de zaak die Max moet zien op te lossen. Pa detective komt een heel end met geniale ingevingen of wat gegoogle en komt pas op het allerlaatste moment fysiek in actie.

De twee rode draden waaruit het plot bestaat komen uiteindelijk samen, maar gesmeerd verloopt dit allemaal niet. Het scenario raffelt de verhaallijntjes van de hoofdpersonen af en komt vooral als het om het lot van Ortwin gaat, met wat losse eindjes te zitten. The Battle gaat gebukt onder de pogingen van de makers om een weinig opzienbarende talentenjacht te verbinden met een mysterie over een snode crimineel die zint op wraak. Uiteindelijk komen ze met wat halfslachtige plannetjes op de proppen. Met namen als Cees Geel, Sanne Vogel (zwanger en continu etend om het reclamequotum van de sojasponsor te halen) en Ellen ten Damme aan boord zou er toch iets van te maken moeten zijn, vooral als je daar tegenover tenenkrommende gastrollen van John van den Heuvel en AT5-riooljournalist Frank Awick te verstouwen krijgt.

Dit derde deel uit de reeks zal het ongetwijfeld goed doen bij de jeugd, omdat het meelift op het succes van de voorgaande twee delen. Het vinkt het ingrediëntenlijstje van de formule plichtsgetrouw af, maar is straatarm aan scherpe humor en spanning.