De meeste Nederlanders die bekend zijn met Zwitserse skioorden zullen dat vanuit toeristisch oogpunt zijn. Ook de Nederlandse ski-instructeurs die er wat langer zitten, houden zich primair bezig met de recreatie van de toeristen. Het perspectief dat de Franse Ursula Meier biedt, is er echter een van de onderkant. Letterlijk en figuurlijk, want de jonge hoofdpersoon die rondkomt van het oplichten en bestelen van toeristen woont in een flat onderaan de berg waar vanaf geskied wordt. Deels dankzij deze blik doet Sister denken aan het werk van de Dardennes, hoewel het hoge niveau van de Belgische broeders niet gehaald wordt.
De gelijkenis is niet alleen te danken aan de economische situatie van het jochie Simon, maar ook aan zijn huiselijke. Hij, zelf pas net een tiener, woont samen in een enorm flatgebouw met Louise, zijn oudere zus van in de twintig. Zij heeft af en toe wel eens een baantje, maar is vaker werkloos en eigenlijk afhankelijk van wat hij verdient met het stelen en helen van ski's. Ouders of andere familie zijn niet te bekennen in het kleine appartement waar broer en zus wonen. Louise heeft evenveel succes met mannen als met banen, terwijl Simon zijn illegale zaakjes probeert uit te breiden nadat hij een Engelse keukenhulp ontmoet die in zijn thuisland een afzetmarkt voor de ski's ziet.
De relatie tussen broer en zus is het hart van de film. Het is een mooi contrast: de rustige, ondernemende en georganiseerde Simon en de chaotische, emotionele Louis. En zo worden ze ook gespeeld. Kacey Mottet Klein begrijpt goed dat Simon op zeer jonge leeftijd heeft geleerd enige emotie te verstoppen onder een onbewogen voorkomen, of wordt in ieder geval zo geregisseerd door Meier, die al eerder met de jongen werkte bij haar vorige film Home. Zijn Simon moet het maar zien te redden met zijn onverantwoordelijke zus, die soms dagenlang verdwijnt en dan weer een illusie armer terugkeert.
Léa Seydoux eist net als de zus de meeste aandacht op met een rol waarin ze zich helemaal laat gaan en laat zien dat ze als actrice steeds verder aan het groeien is. In Hollywoodfilms als Inglourious Basterds, Midnight In Paris en de laatste Mission: Impossible heeft de Française nog een bijrol, maar in eigen land is dit na Les Adieux à la Reine alweer de tweede film in 2012 waarin ze een hoofdrol met verve invult. Beide films bieden een kijk op de onderzijde van een deel van de samenleving dat meestal van bovenaf wordt bekeken.
Aan de ene kant is dat perspectief een van de belangrijke aspecten die Sister interessant maken, maar Meier slaagt er niet geheel in haar portrettering van moderne Europese armoede zo aangrijpend en relevant te maken zoals onder andere de gebroeders Dardenne dat al anderhalf decennium doen. Stilistisch is de film ook wat traditioneler, met hier en daar wel mooie beelden, maar niet zo bijzonder als we van Agnès Godard (o.a. de vaste cinematografe van Claire Denis) gewend zijn. Meiers film moet het uiteindelijk meer hebben van de zeer gecompliceerde onderlinge relatie tussen de twee hoofdpersonen dan van hun interactie met de wereld. Daarin blinkt de film wel uit en schudt in dat opzicht de vergelijking met de gebroeders Dardenne van zich af.
