In onze doorgeschoten gedigitaliseerde samenleving hebben we er allemaal een virtuele identiteit bij gekregen. Zonder dat we het doorhebben, slingeren veel van onze gegevens op de digitale snelweg rond en kunnen kwaadwillenden zonder al te veel inspanningen op jouw naam van alles regelen en aanvragen. Er zijn hele ondergrondse handeltjes in creditcardgegevens waarin veel geld omgaat. Het slachtoffer mag vervolgens gaan bewijzen dat hij echt niet die lening van een ton heeft aangevraagd of al die mooie spulletjes op internet heeft besteld. Ongeveer zoiets overkomt familie- en zakenmannetje Sandy Bigelow Patterson. Hij komt erachter dat één of ander geflipt mens in Florida onder zijn naam en op zijn kosten een lekker luxe leventje leidt. De aanval lijkt de enige verdediging.
Sandy besluit om de goedgevulde vrouw die hem vanaf de andere kant van het land leegplukt met een bezoekje te vereren. Het hele probleem was natuurlijk nooit ontstaan als Sandys ouders geen uniseksnaam aan de burgerlijke stand hadden doorgegeven. Sandy - de man - is net naar een nieuwe werkgever overgestapt en is na de identiteitsfraude op non-actief gesteld. Hij heeft er dus nog een extra reden bij om de bedriegster, die hij bij de schoonheidssalon betrapt, binnen een week te confronteren met haar acties en te zorgen dat ze zich aangeeft. Het zielige verhaal dat de vrouw ophangt wil er bij Sandy niet in. De vrouw, die eigenlijk Diana heet, wordt echter zelf door agressieve schuldeisers op de hielen gezeten en zet het samen met de echte Sandy Patterson op een vluchten. Er liggen duizenden kilometers snelweg in het vooruitzicht, waarbij de twee het met elkaar moeten zien uit te houden.
Identity Thief werd geleid door Seth Gordon, die ons eerder trakteerde op de wraakkomedie Horrible Bosses. De spil ervan wordt gevormd door het gekift tussen de saai neurotische Sandy en de uitgesproken Melissa McCarthy, die net als in Bridesmaids weer het gezellige, zij het dit keer criminele, dikkerdje mag uithangen. Eigenlijk maakt het na de confrontatie niet eens zo gek veel meer uit wat Diana Sandy heeft geflikt. Ze zit zelf ook tot haar oren in de problemen, wat het personage de kans geeft om langzaam de sympathie van de kijker te winnen. Aanvankelijk lijkt de vrouw uit Florida zich tot heel smerige praktijken te willen verlagen om maar uit handen van de autoriteiten te blijven. Dan blijkt dat de twee elkaar nodig hebben en een gezamenlijk doel nastreven. De samenwerking verloopt niet gelijk vlekkeloos, maar Sandy en Diana groeien geleidelijk naar elkaar toe.
Om dit te bereiken wordt een serie flauwe sketches aan elkaar geplakt. De input moet hierbij vaak van bijfiguren komen, zoals de schuldeiser die weer eens wat mannetjes op Diana heeft afgestuurd of een hitsige dikke cowboy die met Diana het bed in wil duiken. De twee hoofdpersonen zijn zelf zo vlak dat ze hun ontwikkeling slechts één kant op kan, hoeveel hordes er ook worden opgeworpen. Het scenario van de schrijver van twee deeltjes The Hangover en twee deeltjes Scary Movie investeert te weinig in de wisselwerking tussen Sandy en Diana. Deze Craig Mazin had dit heerlijk over honderd minuten kunnen uitsmeren, maar het effect is weg zodra de neuzen dezelfde kant op staan. Dit wil trouwens niet zeggen dat Bateman en McCarthy niet heel komisch uit de hoek kunnen komen. Hun chemie houdt echter niet lang stand doordat deze verstoord wordt door oninteressante bijzaken. Het grootste euvel van deze slapstickkomedie is nog wel dat het venijn mist, terwijl het uitgangspunt van identiteitsfraude hier enorm veel kansen toe biedt.
