Als Alejandro en Missy besluiten te trouwen, weten ze nog niet wat voor familiegedoe ze zich op de hals halen. Alejandro is geadopteerd door Ellie en Don, die inmiddels van elkaar gescheiden zijn. Ze hebben samen nog twee andere kinderen: Lyla, die problemen heeft met zwanger worden en daarom tijdelijk met haar echtgenoot heeft gebroken, en de negenentwintigjarige dokter Jared die zichzelf bewaart voor de ware. Wanneer Alejandro besluit zijn biologische moeder uit te nodigen voor de bruiloft, krijgen Ellie en Don het even Spaans benauwd. Alejandros moeder is streng katholiek en Ellie en Don zullen dus moeten doen alsof ze nog bij elkaar zijn. Alleen is Don inmiddels gelukkig met Bebe. Als dan ook nog de familie van Missy knettergek blijkt te zijn is het plaatje helemaal compleet.
The Big Wedding is losjes gebaseerd op de Franse film Mon Frère Se Marie. Maar ook de eigen ervaringen rondom Justin Zackhams bruiloft en de eliteplek waar hij opgroeide vormden een uitgangspunt voor de film. Justin Zackham, die zowel schrijver, regisseur als producent is van The Big Wedding, maakte hiervóór de hilarische en ontroerende film The Bucket List. Met wederom een topcast zou je dus kunnen denken dat The Big Wedding garant staat voor anderhalf uur buitengewoon lekker kijkplezier. Helaas weet Zackham met zijn nieuwste film niet dat niveau te halen.
De film begint met een zeer komische openingsscène waarin Susan Sarandon en Diane Keaton weer op hun best zijn. Ellie komt aan bij haar oude woning waar haar ex Don inmiddels met zijn nieuwe liefde woont. Susan Sarandon speelt Bebe McBride, de voormalig beste vriendin van Ellie, die gek is op hondjes, gezonde voeding en zichzelf nog steeds als zeer seksueel aantrekkelijk ziet. Met name het imposante schilderij van Bebe dat Ellie in de woonkamer aantreft, is ronduit hilarisch. Susan Sarandon is op haar leeftijd een van de weinigen die uitstekend in staat is een dergelijk personage geloofwaardig neer te zetten. Diane Keaton weet zich als Ellie Griffin weer prettig te manoeuvreren in de ietwat ongemakkelijke, bijna stuntelige en passieve houding die ze wel vaker meegeeft aan haar personages. Daarnaast leveren ook Robert de Niro als enigszins perverse kunstenaar en Robin Williams als alcoholverslaafde pastoor een positieve bijdrage aan de film.
Wat jammer is, is dat de film te ver wil gaan met zijn grappen. Zeker richting het einde van de film wanneer elk familielid zo ongeveer besluit om zijn hart te luchten en er een enorme stapel aan leugens ineens onthuld wordt. Hoewel een doorsnee familie door een van de onthullingen al verscheurd zou zijn en de nodige familietherapie kan gebruiken, is uiteraard alles binnen een paar minuten weer koek en ei in The Big Wedding. Daarnaast zou je bijna vergeten waar het verhaal eigenlijk om ging. Maar ook de voor de hand liggende en uitgemolken grappen van racistische aard zijn gewoon echt niet grappig.
De verstoorde vader-dochterrelatie van Don en Lyla komt totaal niet aan. Al is het wel begrijpelijk dat Lyla niet zon hoge pet op heeft van haar vader. Het personage van Robert de Niro maakt zichzelf niet bepaald geliefd met zijn arrogante en oversekste instelling. Half uitgewerkt en omringd door te veel komedie verzuipt deze disfunctionele relatie in het geheel. Het blijft slechts een schamele poging om enig serieus drama in het verhaal te stoppen. Het blijkt maar weer eens dat te grappig willen zijn gewoon niet werkt en vrijwel altijd voor een overkill zorgt. Dankzij de topcast en het sublieme spel van de oudgedienden is gelukkig niet alles verloren.
