De Schot James McAvoy debuteerde als acteur halverwege zijn tienerjaren. Na zijn studie belandde hij in diverse televisieseries, maar het grote publiek maakte pas echt kennis met hem door zijn rol als faun in het eerste deel van de Narnia-reeks. De bijrol vormde de aftrap van een interessante en gevarieerde carrière, waarbij McAvoy karakterrollen, zoals in Atonement, afwisselt met bijdragen in actiespektakels als Wanted en X-Men: First Class. Regisseur en scenarist Eran Creevy wist McAvoy te strikken voor zijn regiedebuut, de intelligente actiethriller Welcome to the Punch. Zowel McAvoys personage als zijn persoonlijkheid moeten het hierin echter afleggen tegen tegenspeler Mark Strong.
Een wat kleurloze McAvoy speelt politierechercheur Max Lewinsky, die niet wegkwijnt achter een bureautje om zijn zaken op te lossen maar liever de actieheld uithangt. Drie jaar geleden, zo wordt duidelijk uit de proloog, kwam Max na een wilde achtervolging oog in oog te staan met crimineel Jacob Sternwood. Na een schotwond in zijn knie moet de diender lichtgehandicapt door het leven. Daarom heeft hij nog wel een appeltje te schillen met de boef. Jacob zit inmiddels veilig op IJsland als hij hoort dat zijn zoon in een Londens ziekenhuis is beland. Hij reist af naar de Britse hoofdstad waar hij vervolgens uit de handen van de politie moet zien te blijven. Het lijkt er na een kat-en-muisspel echter steeds meer op dat Jacob en Max elkaar wel eens nodig zouden kunnen hebben. Samen moeten ze het namelijk opnemen tegen een gemeenschappelijke vijand in de vorm van een geflipte ex-militair.
Het is Creevy duidelijk niet alleen maar om de pure rauwe actie te doen geweest. Hij besloot zijn actiethriller, waarvan het scenario al een tijdje in de kast lag, aan te kleden met een doorwrocht verhaal vol wendingen en invalshoeken. De personages ontwikkelen zich niet alleen door deze omstandigheden; ze krijgen bovendien te maken met onbetrouwbare en corrupte collegas wat weer hun acties en motivaties beïnvloedt. Met deze instelling maakt Creevy het zijn publiek niet bepaald gemakkelijk. Hij voegt regelmatig nieuwe partijen of plotelementen in, waardoor de grijze cellen aan het werk worden gezet. Losse flodders komen voorbij in de vorm van een politieke verkiezing en een vaag statement over wapenhandel en -bezit. Plot en actie wisselen elkaar voortdurend af, waardoor je nog informatie aan het verwerken bent terwijl er alweer een achtervolging of schietpartij begint. Op momenten komt hierdoor de impact van actiescènes wat in het gedrang.
Als Max en Jacob eenmaal samen op een kiezelstrandje aan de Thames zijn beland, gaat Creevy voor de duidelijkheid en vooral de zekerheid maar even het één en ander uitleggen. Creevy heeft net voldoende rustmomenten ingebouwd om ons niet te overvoeren met geweld of hersenloze sensatie. Afgezien van het soms wat té ingewikkeld aangepakte plot en een overvloed aan spelers langs de zijlijn, is hij er met zijn scenario in geslaagd realistische en gelaagde personages neer te zetten. McAvoys Max komt er nog het saaist vanaf, terwijl de aanwezigheid van zijn directe collega, een lekker brutale en goedgebekte Andrea Riseborough wat onderbenut blijft. Sterkste speler is echter Mark Strong. De antagonist die hij neerzet is onberekenbaar, onvoorspelbaar maar bovenal geen criminele karikatuur die verschoond is van menselijke trekjes. Toch had Creevy zijn eerste speelfilm wel wat meer mogen stroomlijnen. Onder de streep scoort Welcome to the Punch een dikke voldoende en bovendien bonuspunten voor de grauwe Londense setting.
