Bij een optreden van een illusionist weet je precies wat je te wachten staat. Dat wat zich op het podium afspeelt slechts een goede truc is, weet je van tevoren. Een deel van het vermaak is je mee te laten nemen in de illusie. Een goede illusionist kan je met alle show en spektakel even laten geloven dat wat hij laat zien daadwerkelijk magie is. Het leukste van zon show is om achteraf na te denken over hoe de vork nu precies in de steel zit. Hetzelfde geldt voor Now You See Me.
Het illusionistengezelschap The Four Horsemen maakt direct indruk door tijdens hun eerste show een bank aan de andere kant van de wereld te beroven, en daar laten ze het niet bij. De schaal en ambitie van hun trucs en de spectaculaire uitvoeringen hiervan vormen de hoogtepunten van de film. Met name het debuutoptreden in Las Vegas doet de reputatie van die stad eer aan. Met duizelingwekkende bewegingen zwiert de camera door de gigantische arena, en door al het vertoon kan je niet anders dan je afvragen hoe de vier hun onmogelijk lijkende trucs voor elkaar hebben gekregen.
Maar uiteraard is het allemaal maar show. Er steekt meer achter de optredens van The Four Horsemen, en wat dat precies is, is aan detective Rhodes en Interpol agente Dray om uit te zoeken. Uiteraard blijkt het achterhalen van de waarheid ingewikkeld in een vakgebied vol dubbele bodems, en Now You See Me probeert zijn geheimen dan ook zo lang mogelijk te bewaren. Hierdoor blijven de personages echter leeg, en hun motivaties maar vaag. Met name Ruffalo en Laurent zijn opgescheept met ondankbare rollen die aan hun talenten verspild zijn. Ook de vier illusionisten leren we na hun introductie nooit verder kennen. Eisenberg blijft de slimmerik, Fischer de sexy assistente, Harrelson de oude rot, en Franco de nieuwkomer. Wel hebben de vier een leuke aanwezigheid en zorgt hun wisselwerking voor een groot deel van de humor.
Doordat het verhaal zijn kaarten zo lang op tafel houdt, valt de film tussen de optredens van de Horsemen in regelmatig stil. Er wordt kwistig met halfslachtige en voorspelbare verdachtmakingen gestrooid, maar deze leiden helemaal nergens toe. Als ook de plotwendingen zich opstapelen worden de onwaarschijnlijkheden in het verhaal, die net iets te vaak worden afgedaan als de afleiding benodigd bij een goede truc, duidelijk zichtbaar. Al wordt het één en ander duidelijk tijdens de onthullingen in de finale, leiden deze alleen maar tot nieuwe vragen.
Met zijn vlotte stijl houdt regisseur Letterier de vaart er gelukkig goed in. Naast de indrukwekkende optredens bevat de film ook een aantal goede actiescènes, waarbij de Horsemen hun trukendoos helemaal opentrekken, en een flinke dosis humor. Now You See Me mag dan voornamelijk show zijn, zolang je er in mee blijft gaan is het prima vermaak.
