Johnny Depp en Jerry Bruckheimer wilden na het enorme succes van de Pirates-franchise, opnieuw met een epos komen dat jong en oud zou aanspreken en meeslepen. Hun oog viel op de immens populaire radioserie The Lone Ranger, die van begin jaren dertig tot 1954 liep. Dit werd met de komst van de televisie succesvol omgezet in een televisieserie, maar pogingen om er films van te maken, kwamen niet uit de verf. Bruckheimer en Depp hoopten met hun Pirates-magie en een enorm budget hier wel in te slagen.
De oude indiaan Tonto vertelt in The Lone Ranger hoe hij de keurige John Reid heeft ontmoet. Wanneer Reids broer door de boef Butch Cavendish wordt vermoord, zweert Reid wraak. Niet om Cavendish om te leggen, want zo zit Reid niet elkaar, maar om hem te arresteren en te laten berechten voor zijn misdaden. Tonto raadt hem aan een zwart Zorro-achtig oogmasker te dragen. Reid droeg al een witte hoed, dus nu is zijn kostuum compleet en transformeert hij in de Lone Ranger.
Gore Verbinski heeft van The Lone Ranger een verwarrende film gemaakt. Aan de ene kant lijkt het een kinderfilm. De scènes met Tonto zitten vol humor en doen denken aan de stille komedies, waarin vooral stil spel zorgt voor de lachsalvo's. Depp weet van Tonto een aparte creatie te maken, op dezelfde manier als hij dat eerder deed met Jack Sparrow. Het is alleen jammer dat Verbinski in andere scènes de humor geheel achterwege laat en er een serieuze western van lijkt te maken. Van een scène die kinderen duidelijk te grappig zouden vinden, gaat hij over op ouderwetse western-modus inclusief hard geweld. De muziek van Hans Zimmer laat dit gespring van de hak op de tak duidelijk zien. Het ene moment is de muziek licht en ondersteunt het de humor (zoals de muziek van stille komedies dat deden), het volgende moment lijkt het op de muziek van Once Upon a Time in the West.
Het is jammer dat er is gekozen om van The Lone Ranger zon bij vlagen serieuze, ellenlange film te maken. De actiescènes zijn af en toe geweldig, zoals een treinscène in het eerste halve uur, dat vol actie, humor en spanning zit. Het is helemaal leuk om te weten dat er hierbij geen gebruik is gemaakt van CGI, maar van echte treinen en speciaal aangelegde spoorbanen. Het was beter geweest als de film op deze (lichte) voet door was gegaan, met slechts een enkele referentie naar het western-genre voor de volwassen kijkers. Nu is het te langdradig voor de ouders, en vaak te bruut voor de jonge kijkers. Een gemiste kans, want de scènes waarin Depp zijn gang gaat, laten zien dat er een hele onderhoudende komische western in had gezeten, die vast en zeker dezelfde aantrekkingskracht als Pirates zou hebben gehad op het grote publiek.
