De superheldenfilm heeft het laatste decennium een immense ontwikkeling doorgemaakt. Voorheen was het nog spannend genoeg om in een flitsend pakje en een cape door de lucht te scheren en de kijker te imponeren met je spierballen of bijzondere krachten. Maar de laatste jaren moet het realistischer, emotioneler en/of diepgravender. Zo ontstonden recente minitrends zoals de vraag of je jezelf nog een superheld mag noemen als je je krachten of pak kwijt bent. De filmmaatschappijen en stripboeren als Marvel en DC cashen nog steeds flink, ook al zijn de critici steeds minder snel tevreden. De antihelden van Kick-Ass zorgden drie jaar geleden voor een prettige afwisseling in een tijd waarin het genre floreerde en experimenteerde. Een vervolg kon dan ook moeilijk uitblijven en is nu meer dan ooit een welkome afwisseling.
Het is een goede zaak dat Matthew Vaughn niet gelijk na het succes van het eerste deel er onnadenkend en gemakzuchtig een vervolg achteraan plakte. De personages hebben, ook nadat het regiestokje aan collega Jeff Wadlow werd overgegeven, verder kunnen rijpen. Dit geldt in grootste mate voor Mindy Macready alias Hit-Girl, die ook in dit vervolg de grootste troef is. Mindy doet na de dood van haar vader en collega-superheld Big Daddy haar uiterste best om een zo normaal mogelijk leven te leiden. Althans, voor de buitenwereld. Haar voogd Marcus denkt dat ze elke dag keurig potloden zit te kluiven in het klaslokaal, terwijl ze in werkelijkheid haar kompaan Dave Lizewski bij wijze van training in elkaar trimt. Dave weet nog steeds voor zijn vrienden verborgen te houden dat hij achter het masker van Kick-Ass schuilgaat. Ondertussen zint rijkeluissukkeltje Chris DAmico op wraak, nadat zijn vader het tijdelijke voor het eeuwige verruilde. Hij trekt de SM-spullen van zijn zojuist overleden moeder uit de kast en ontpopt zich tot superschurk The Mother Fucker. In die hoedanigheid wil hij Kick-Ass en Hit-Girl een lesje leren.
De maatschappij is in vijf jaar flink veranderd. Zon beetje elke idioot kan een superheld zijn en men is dan ook massaal achter de naaimachine gekropen om een flitsend pakje in elkaar te flansen. Het grote losergehalte waarop Wadlow ons trakteert werkt nog steeds verrassend goed, al had er wel wat meer mee gevarieerd mogen worden. Ondanks de stortvloed aan concurrentie laat Kick-Ass zich moeilijk uit het veld slaan. Hij sluit zich aan bij een clubje zelfverklaarde superhelden, geleid door Kolonel Stars and Stripes (een onherkenbare rol van Jim Carrey). Het duurt alleen een behoorlijke tijd voor alle kaarten zijn geschud en op tafel zijn gelegd en het plot zich kan ontvouwen. Er zijn veel omzwervingen en subthemas nodig om tot de kern te komen. Zo probeert Mindy het een tijdje uit te zingen als highschoolmeisje, nadat Marcus achter haar dagelijkse routine is gekomen. In deze hoedanigheid worstelt ze met de vraag van elke puber, namelijk wie of wat ze nou eigenlijk is. Dave probeert zijn alter ego verborgen te houden voor zijn beschermende vader, terwijl aartsvijand Chris een ploegje optrommelt om onder de naam Toxic Mega-Cunts te zorgen voor genoegdoening. Een potteuze Russin steelt hierbij de show.
Kick-Ass 2 scoort ondanks het zwabberende scenario de meeste punten op het verbale en actievlak, al zie je tijdens een spectaculair gevecht op een snelweg de groene schermen wel erg duidelijk. Met name Mindy is niet bepaald op haar vijftienjarige mondje gevallen en vuilbekt er aardig op los. Maar ook haar gevechtstechnieken heeft ze verfijnd en ze is er als wees bepaald niet zachtzinniger of milder op geworden. Toch menen de scenaristen regelmatig een puberaal dieptebod te moeten doen. Er wordt flink gegrapt over geslachtsdelen en het grootste humoristisch bedoelde dieptepunt draait om kots en poep. Jim Carrey hangt tegenover de pers inmiddels de politiek-correcte moralist uit en heeft zich nadat de opnames waren afgerond gedistantieerd van al het grove geweld van deze tweede Kick-Ass. Deze is echter zo over de top dat je het onmogelijk serieus kan nemen. En eigenlijk wist hij natuurlijk ook gewoon waar hij aan begon. De balans tussen Hit-Girl en Kick-Ass pakt in dit tweede deel een stuk beter uit. Toch is Kick-Ass 2 meer van hetzelfde. Ook al is deze herhalingsoefening uitermate amusant, de reeds aangekondigde derde episode kan wel wat nieuwe invalshoeken gebruiken.
