Hilde van Mieghem is een veelzijdige dame die eigenlijk weinig introductie behoeft bij de liefhebber van de Vlaamse cinema. Ze geldt als een vooraanstaande actrice die haar sporen ruimschoots verdiende op zowel televisie als in het theater en de bioscopen. Van Mieghem is ook bekwaam als scenarist en regisseur. Één van haar hoogtepunten was het aangrijpende drama De Kus waarin Van Mieghem zichzelf en haar eigen dochter regisseerde. Drie jaar geleden maakte Van Mieghem, wederom met dochter Marie Vincks, de romantische komedie Smoorverliefd, één van de grootste kaskrakers van de recente Vlaamse cinema. Een succes dat ze met de Hollanders nog eens dunnetjes probeert over te doen.
Naar eigen zeggen baseerde de filmmaakster zich op haar eigen turbulente liefdesleven. In het verleden waren het amoureuze worstelingen, maar tegenwoordig kan ze de humor er wel van inzien. Dat Van Mieghem niet te zwaarmoedig denkt over de liefde, maar vooral de kijker een hart onder de riem wil steken en een goed gevoel wil bezorgen, komt naar voren in de opvallend luchtige toon die ze hanteert. De liefde is wellicht een frustrerende onderneming, maar is bovenal een avontuur om reikhalzend naar uit te kijken, naar te smachten of vurig op te hopen. Aan potentiële seks- of huwelijkspartners hebben de vrouwen in Van Mieghems romantische sprookje allesbehalve een gebrek. Ze moeten alleen nog even de juiste richting op worden geduwd. Soms is de ware namelijk dichterbij dan je denkt. Van Mieghem en haar medescenaristen fungeren met ongebreidelde passie als gids, maar het is een taak die gemakkelijk door de kijker kan worden overgenomen.
Van Mieghem presenteert een kwartet vrouwen in onze hofstad die allemaal onder hetzelfde dak wonen. Spil van de damesclub is de impulsieve Judith, een succesvol actrice met een losbandige levensstijl. Ze onderhoudt nog een innig contact met haar ex en heeft weinig te klagen over aandacht van de mannen. Het kost de actrice weinig moeite om de nacht met een ander door te brengen. Zus Barbara beseft dat ze gevangen zit in een burgerlijke relatie als ze in contact komt met een jongere aantrekkelijke mannelijke collega. Anna, de dochter van Judiths ex-man, verkiest carrière boven een relatie. Ze werkt bij palief, die haar zonder dat ze het beiden doorhebben klein houdt omdat ze altijd zijn kleine meisje is gebleven. Judiths puberdochter Eva tot slot voelt voor het eerst vlinders in haar buik bij de populairste jongen van de school.
Het is een merkwaardige constatering dat juist de dramatische elementen in een romantische komedie als deze het interessantst zijn. De relatie tussen Anna en haar vader bijvoorbeeld, het onvermogen van stoeipoes Judith om de interesse in een man vast te houden, of Barbara die denkt dat ze een toprelatie heeft totdat de verleiding toeslaat. Maar omdat de romantiek moet prevaleren, blijft het drama tot een minimum beperkt. Van Mieghem brengt zichzelf hiermee in een onmogelijke positie. Door complexe thema's aan te stippen zal ze er toch wat mee moeten. Veel onnodige zijplotjes, veelal rond Judiths werk en collegae, stelen de tijd die Van Mieghem hieraan had kunnen besteden. De Vlaamse filmmaakster introduceert het drama bovendien in een compleet verkeerde setting, zodat het eigenlijk alleen maar het verhaal ophoudt.
Hoe hard de dames ook roepen dat ze de kerels niet nodig hebben, de vrouwen stellen zich te afhankelijk van de mannen op. Naast de misplaatste girlpower komen veel personages niet goed uit de verf. Susan Visser kopieert haar personage uit Gooische Vrouwen en voegt er nog wat meer chaos en neurose aan toe. Anna Drijvers Barbara verdient een veel groter podium, terwijl tienerdochter Eva weer bitter weinig toevoegt. De smoorverliefde stelletjes voor wie deze remake bedoeld is, zal het allemaal ongetwijfeld een rotzorg zijn. Smoorverliefd is met de immense feelgoodfactor dan ook voor de aanstormende herfstperiode een prima antwoord op Alles Is Liefde.
