Zwijmelfilms, je moet ervan houden. Meestal past het verhaal over een smoorverliefd stel in een notendop, maar de verstokte fans zullen dan al snel zeggen dat het daar niet om draait. Clichés moet je voor lief kunnen nemen bij een romantisch avondje uit. De niet al te kritische kijker heeft het wat dat betreft wel eens makkelijk. Maar er zijn grenzen, en die worden met Endless Love flink overschreden.
De kijker zal zijn standaarden wel heel erg omlaag moeten schroeven om hier nog een plezierige zit aan te beleven. De gemiddelde B-film op de woensdagavondtelevisie heeft meer geloofwaardigheid, diepgang en emotie dan dit onzinnige liefdesdrama. Het roept geregeld plaatsvervangende schaamte op. Niet alleen omdat regisseur Shana Feste cliché op cliché stapelt, maar vooral omdat de film geen seconde waarachtig overkomt.
Het gaat al mis als de twee hoofdpersonen geïntroduceerd worden: Jade is een gesloten meisje dat vriendenloos door haar middelbare schooltijd is gegaan (de dood van haar broer zou daar een rol bij hebben gespeeld), David is al jaren verliefd op haar, maar durft de eerste stap niet te zetten. Het zal bedoeld zijn om de personages een korte achtergrond mee te geven, maar binnen luttele minuten wordt dat overboord gegooid. David blijkt een echte charmeur en Jade laat zich zonder moeite meeslepen.
Het is nog maar het begin van een lange reeks aan romantische momenten die totaal niet aankomen. De makers hebben allerlei ideeën gehad over wat charmant of romantisch zou kunnen zijn, maar meestal komt dat platweg potsierlijk over. En vreselijk braaf vooral. Op een jongerenfeest is het wildste hoogtepunt bijvoorbeeld een spel waarbij iedereen een dansje instudeert. Als vervolgens de stroom uitvalt, sluipen David en Jade snel de kamer uit om elkaar stiekem te zoenen. Jades vader wordt boos en probeert daarna eigenlijk de hele film het liefdesleven van zijn dochter te verknallen. Dat heeft dan weer iets te maken met de dood van zijn zoon. Ofzo.
Het (zeer onoriginele) idee achter Endless Love is duidelijk, maar de uitwerking is buitengewoon knullig. Alles komt gemaakt over en de personages zijn flinterdun. Dat laatste wordt vooral in de dialogen pijnlijk duidelijk. David: Liefde is het belangrijkste in mijn leven. Jades vader: Dit is geen echte liefde. Jades moeder: Jouw liefde inspireert mij. Tot zover de diepgang in Endless Love.
Om het drama compleet te maken, kunnen de twee hoofdrolspelers niet acteren en hebben ze geen enkele chemie met elkaar. Dit clichématige tienerliefdedrama is daarmee niet alleen klungelig en ongeloofwaardig, maar ook nog eens futloos. Voor een avondje eenvoudig zwijmelen zijn er momenteel betere alternatieven in de bioscoop te vinden. En eigenlijk zijn die er altijd wel.
