Met films als Talladega Nights, Step Brothers en The Other Guys en als oprichters van de populaire website funnyordie.com vormen Will Ferrell en Adam McKay al jaren een gouden duo op komediegebied. Anchorman, hun eerste samenwerking voor het witte doek, heeft in de loop der jaren misschien nog wel de meeste sporen achtergelaten. De lichtelijk satirische, maar vooral heerlijk flauwe perikelen rondom de luidruchtige nieuwslezer Ron Burgundy werkten destijds al aardig op de lachspieren, maar vooral de inmiddels welbekende quotes als Boy, that escalated quickly! of Im not even mad, thats amazing! zijn op internet een eigen leven gaan leiden. In dat opzicht is het eigenlijk opmerkelijk te noemen dat het vervolg nog een ruime tien jaar op zich heeft laten wachten.
Ook het verhaal maakt een tijdssprong van een aantal jaren. De seventies liggen inmiddels achter ons en hebben plaatsgemaakt voor de permanentjes en foute discohits van de eighties. Ron Burgundy en Victoria Corningstone zijn inmiddels getrouwd en hebben San Diego verruild voor New York. Samen vormen zij opnieuw een nieuwsduo, totdat vrouwlief een promotie krijgt terwijl Ron de zak krijgt. De trotse Ron neemt dit uiteraard niet goed op, wat resulteert in een fikse ruzie en een aan lager wal geraakte Burgundy met als hoogtepunt een hilarisch optreden als tijdelijke presentator bij Sea World.
Gelukkig wordt Ron al snel een nieuwe baan aangeboden bij een van de grote nieuwe concurrenten van de werkgever van zijn ex-vrouw, het eerste vierentwintiguurs nieuwskanaal GNN. Hiervoor heeft Ron natuurlijk wel weer een nieuwsteam nodig, zodat alle bekende gezichten uit het vorige deel vrolijk op mogen komen draven. Uiteraard zou een vervolg niet compleet zonder ook een aantal nieuwe personages toe te voegen, met als grootste uitschieters Jack Lime (James Marsden als een heerlijk arrogante nieuwslezer wiens naam al snel uitnodigt tot een reeks slechte woordgrappen) en Kristen Wiig als Chani, de vrouwelijke tegenhanger van de idiote weerman Brick Tamland.
Wat de humor betreft leunt Anchorman 2 nog steeds veel op dezelfde losse, ongestructureerde aanpak van het origineel met veel geschreeuw en een hoop (semi-)geïmproviseerde regels. Hier en daar wordt nog wel een kleine knipoog gemaakt naar de sensatiezucht van de hedendaagse Amerikaanse nieuwszenders, maar voor het merendeel moet de film het hebben van zijn meligheid. Op de satire hadden McKay en Ferrell misschien wel iets meer mogen doorpakken, aangezien niet alle grappen even goed uit de verf komen en de acteurs (met name Steve Carrell) zo nu en dan doorslaan in iets teveel schreeuwerige, uit de bocht vliegende willekeur. De relativerende aanwezigheid van Christina Applegate wordt dan ook iets te vaak gemist om de boel in balans te houden.
Er is dus wel sprake van een hoog 'lach-of-ik-schiet!'-gehalte, maar gelukkig ligt de nadruk nog steeds op het eerstgenoemde. Het loont in ieder geval om te blijven zitten tot de actierijke finale, wederom tot de nok gevuld met cameos waarvan het zonde zou zijn om al enige namen van weg te geven. Aangezien Anchorman 2 voornamelijk meer van hetzelfde biedt, lijkt de kans dat er met dit nieuwe deel veel nieuwe zieltjes gewonnen zullen worden klein, maar fans van het origineel kunnen zich in ieder geval weer opmaken voor de nodige dosis meligheid en vermaak. Desalniettemin lijkt de rek uit de meeste personages na twee films wel op te zijn. Het recente besluit om er geen derde deel achteraan te plakken, is in dat opzicht waarschijnlijk het juiste.
