Het Franse sprookje Belle en het Beest werd voor het eerst opgetekend halverwege de achttiende eeuw. In ons land is de romantische ontmoeting tussen een vervloekt beest en een beeldschoon meisje het bekendst geworden door de bewerking van Disney. Toch zijn er al heel wat film- en televisieregisseurs die zich aan het verfilmen van het sprookje hebben gewaagd, elk met hun eigen accent en fantasie. In de visie van Christophe Gans - de maker van Crying Freeman, Brotherhood of the Wolf en Silent Hill - is het een weelderige en oogstrelende bedoening geworden. Er is zo veel aandacht voor de mooie plaatjes dat de romance tussen de twee titelfiguren er zelfs een beetje bij in is geschoten.
In de handen van een Hollywoodstudio had Belle en het Beest, dat in ons land pertinent bij deze Nederlandse naam moet worden genoemd, zeker twee of drie keer zoveel budget gehad. Het is dan ook een ongekende prestatie wat Gans met een portemonnee met een slordige vijfendertig miljoen euro voor elkaar heeft gebokst. Deze Frans-Duitse coproductie is een expositie van adembenemend mooie schilderijtjes. Tegen zon beetje elk shot is wel een computer aangegooid en de grote sets zijn extravagant en overdadig. De vraag of het hier meer gaat om vorm dan inhoud blijft de volledige twee uur boven dit betoverende drama hangen. Gans gaat nog wel zo gedegen van start door uitvoerig het wel een wee van een aristocratische familie in de vroege negentiende eeuw te schetsen.
De familie van Belle, gespeeld door La Vie dAdèle-actrice en model Léa Seydoux, moet op een houtje bijten als door een dramatische scheepramp het fortuin van Belles vader in de golven verdwijnt. Er zit niets anders op dan te verhuizen van de grote stad naar een hutje op het platteland. Belles twee verwende stiefzusters gaan zowat dood te midden van de mest, de schone lucht en al het ongedierte en hun drie broers halen continu ellende op hun hals. Belle zelf vindt het heerlijk in de natuur. Als haar vader na een barre tocht in de sneeuw in een magisch kasteel belandt doet hij zich te goed aan een tafel vol delicatessen en drank. Zijn vreetpartij wordt hem door de eigenaar van het slot vergeven, maar er komt gelazer in de tent als de aan lager wal geraakte koopman een roos voor zijn favoriete dochter in het landgoed van het kasteel plukt. Het Beest dat het kasteel bewoont wil de man doden, maar Belle besluit uit plichtsbesef en schuldgevoel de plek van haar vader in te nemen.
Er wordt wel degelijk heel veel aandacht besteed aan de introductie van de personages in deze uitbundige sprookjesverfilming. Zo wordt er flink wat tijd gestoken in het uitwerken van de benarde financiële situatie waarin Belles vader zich weet te manoeuvreren. Maar ook de voorgeschiedenis van het Beest, ooit een knappe welgestelde prins, wordt uitvoerig uit de doeken gedaan. Voortdurend legt Gans de parallel tussen verleden en heden, waarmee hij duidelijk wil maken dat de twee tijdslijnen elkaar voortdurend beïnvloeden. Deze uitgebreide opmaten beloven veel goeds voor de kern van dit sprookje: het geflikflooi tussen een schoonheid en een monster. Gans introduceert het Beest geleidelijk, waardoor hij lang een mysterie blijft. Dit enigma beperkt zich echter hoofdzakelijk tot het uiterlijk van het monster, een prachtige mix van make-up en digitale effecten. Het karakter van het Beest is echter een minder grote verrassing. Belles avonturen en dinertjes in het enorme kasteel worden namelijk afgewisseld met de historie van de prins en zijn toenmalige geliefde.
Met zon bovenmatige aandacht voor wat toch vooral bijzaken zijn leek er nog maar weinig ruimte om de band tussen Belle en het Beest verder uit te diepen. In een paar horten en stoten krijgt deze vorm, om vervolgens al snel weer plaats te maken voor een groteske finale die niet zou hebben misstaan in een avonturenvehikel van Peter Jackson. Onder de streep blijft dan een matige sprookjesverfilming over waarin vorm boven inhoudt wordt gesteld. Maar wat zijn de beelden ongekend prachtig. Deze visuele traktatie was de openingsfilm van het Imagine filmfestival en wordt bovendien ook in een nagesynchroniseerde versie in ons land uitgebracht. Waarom blijft een raadsel, want voor de allerkleinsten is deze gotisch aangeklede sprookjesverfilming toch net iets te heftig.
