De jaren tachtig en negentig zaten vol B-thrillers, die zo slecht waren, dat ze daarom juist leuk werden. Angstige momenten werden door een synthesizergeluid aangekondigd, de twist was voorspelbaar of ongeloofwaardig en de slechterik kwam altijd nog even tot leven als je dacht dat hij dood was. De schrijvers en makers van Reasonable Doubt hebben deze elementen goed in hun oren geknoopt en een film gemaakt, die werkelijk een ode lijkt aan dit genre.
Mitch Brockden is een officier van justitie, die iemand doodrijdt en zich daarna uit de voeten maakt. Hij voelt zich schuldig, maar ook weer niet zo schuldig dat hij naar de politie gaat om alles op te biechten. Als ene Davis wordt beschuldigd van de moord besluit hij de zaak zo slecht aan te pakken, dat de man vrij kan komen. Maar nadat hij ervoor heeft gezorgd dat hij de zaak verliest, begint het allemaal pas. Davis blijkt namelijk helemaal niet zo onschuldig te zijn als Mitch eerst dacht.
Vanaf de allereerste scène weet je dat je naar een vreselijk slechte film kijkt. De eerste paar minuten kun je het plot nog wel aannemen, maar daarna komen er steeds meer ongeloofwaardige wendingen bij. Maar dat is niet alles, de hoofdpersonen hebben ook een zielig verhaal, dat ze heeft gemaakt wie ze zijn. Een bombastische soundtrack en een continue gebruik van geluidseffecten om de sfeer en spanning aan te geven, moet de gaten in al deze plots verdoezelen. Ze zijn echter zo gapend groot (en soms lachwekkend) dat dit werkelijk niet mogelijk is.
Het is in ieder geval duidelijk dat elk beetje budget is gegaan naar het strikken van twee bekende namen. Mitch wordt gespeeld door Dominic Cooper, ooit een van de veelbelovende acteurs van zijn generatie, die kennelijk flink is afgegleden om in een film als dit mee te spelen. Davis wordt gespeeld door Samuel L. Jackson, die tegenwoordig ja zegt tegen alle troep, zolang het prijskaartje dat eraan vast zit hem goed in de oren klinkt. Maar zelfs voor hem is dit vehikel een reden om eens van manager te veranderen.
De regisseur van dit 'meesterwerk' is Peter Howitt, die onder meer Sliding Doors maakte. Zelfs hij wist dat je aan Reasonable Doubt maar beter niet je naam kunt verbinden. Hij staat dan ook als Peter P. Croudins op de titelrol. Wie deze film gezien heeft, snapt waarom.
