De beste rol uit zijn carrière leverde Tom Cruise merkwaardige commentaren op. Critici schreven naar aanleiding van Cruise' bijrol in Magnolia dat het de eerste rol was waarin Tom Cruise niet Tom Cruise speelde. Een belediging verhuld als compliment en bovendien behoorlijk kort door de bocht. Toegegeven, de acteur moet het niet altijd hebben van een uitzonderlijke talent en heeft veel last van zijn reputatie, merkwaardige omgang met meubelstukken en dubieuze religieuze voorkeuren. Toch heeft Cruise wel een aantal aardige rollen op zijn cv staan. Zijn vertolkingen in Born on the Fourth of July, Rain Man en Jerry Maguire bewijzen dat de man toch echt wel wat kan, mits de context juist is. De laatste jaren timmert de vijftiger vooral aan de weg als actieheld, waarbij zijn beperkingen als karakteracteur hem weinig in de weg lijken te staan.
Zijn hoofdrol in Edge of Tomorrow van Doug Liman lijkt voor Cruise een logisch vervolg na zijn soloactie in de twijfelachtige genregenoot Oblivion. Met een knipoog naar Top Gun speelt Cruise dit keer de omlaag gevallen legerofficier William Cage. Van vechten heeft de militair, die als baan heeft de media te woord te staan, weinig kaas gegeten. Hij wordt voor de leeuwen geworpen als zijn nieuwe baas hem in een gevechtsunit plaatst. Strijdtoneel is onze planeet in de nabije toekomst. Een razendsnel buitenaards ras, waarvan we nauwelijks te weten komen wat ze bij ons te zoeken hebben, heeft de aarde ingenomen en zo'n beetje elke legereenheid de pan in gehakt. Op het slagveld komt Cage zij aan zij te staan met de onverschrokken Rita Vrataski die het gezicht is geworden van de strijd tegen de aliens.
Het is een amusante insteek om te zien hoe de door de wol geverfde officier als groentje wordt behandeld. Het leger zit vol onaangename verrassingen en zijn nieuwe collega's maken het de enigszins arrogante Cage niet bepaald gemakkelijk. Onderaan de pikorde is het een zwaar gelag. In deze verfilming van de Japanse tienerroman All You Need Is Kill is echter nog een complicerende en veel ingrijpender factor toegevoegd. Door direct contact met een buitenaards monster is Cage namelijk in een tamelijk frustrerende tijdsloop terechtgekomen. Elke keer als hij het loodje legt wordt hij teruggeplaatst naar de vorige dag en moet hij opnieuw het gevecht met zichzelf, zijn superieuren en de vijand aangaan. Elke keer komt Cage ook een stukje verder in zijn strijd omdat hij nieuwe vaardigheden en ervaringen heeft opgedaan. Hij krijgt hierbij hulp van Rita, die al eens met hetzelfde bijltje heeft gehakt.
Liman bijt zich in het eerste halfuur van deze actiethriller stevig vast in de herhaling van wat al snel routine wordt voor Cage. Als de scènes waarin de nieuwbakken soldaat kennis maakt met zijn hardvochtige sergeant Farell en zijn medestrijders voor een tweede keer herkauwd worden, lijkt de boodschap voor de kijker wel duidelijk. De reflexmatige ergernis die dit oproept verdwijnt echter al snel. Niet alleen gooit Liman er meer de vaart in, hij bouwt ook kleine variaties in, onder meer als Cage zijn collega's moet overtuigen dat hij aan een ernstig gevalletje déjà vu lijdt en in staat is een desastreuze afloop op het slagveld te voorkomen als er maar naar hem geluisterd wordt. Cage stuntelt heel wat af. Bovendien is het gegeven van neervallen en weer opkrabbelen niet zo eenvoudig als het lijkt. Het scenario zit zo slim in elkaar dat telkens opnieuw proberen niet zo eenvoudig is als het lijkt.
Het grafisch duistere Edge of Tomorrow lijkt zich aanvankelijk op slechts enkele locaties af te spelen, maar waaiert in geografisch opzicht uit als Cage het bevechten van de monsters onder de knie heeft gekregen. Hoogtepunt vormt hierin een verbeten strijd die bij een (geënsceneerd) Louvre plaatsvindt. De intelligente benadering van het verhaal gaat Liman parten spelen in de wat teleurstellende ontknoping die tart met de logica. Daar is dan wel bijna anderhalf uur aan spectaculaire actie, waarbij Cruise en zijn charmante tegenspeelster Emily Blunt in loodzware gevechtspakken worden gehesen, aan voorafgegaan. Het einde is voor sommigen wellicht een domper. Toch slaat de balans voor Edge of Tomorrow positief uit door Limans wervelende regie en de al dan niet bewuste knipogen naar Starship Troopers en Full Metal Jacket.
