Oh, Adam Sandler. Waar moet het toch heen met die flauwe, banale komedies die je ons de laatste jaren steeds voorschotelt? Trek je je dan niks aan van al die venijnige kritieken die door zure critici keer op keer af worden gevuurd op misbaksels als I Now Pronounce You Chuck and Larry of You Dont Mess With The Zohan? Je zou zeggen dat er na een recordaantal Razzies voor het abominabele Jack & Jill toch ergens alarmbellen moeten gaan rinkelen. En wat doe je vervolgens? Een vervolg maken op het bijna even zo belabberde Grown Ups! Houdt het dan nooit op?! Het niveau van de succesvolle Sandler komedies uit de jaren 90 wordt allang niet meer gehaald. Laten we hopen dat Blended in elk geval weer een stap in de goede richting is.
Een pluspunt is in ieder geval dat Sandler in Blended weer herenigd wordt met tegenspeelster Drew Barrymore. Het duo stond eerder met 50 First Dates en The Wedding Singer nog garant voor twee redelijk verteerbare romantische komedies. Om maar meteen met het positieve te beginnen, ondanks de vele kinderachtige grappen en grollen staat de chemie tussen Sandler en Barrymore nog altijd overeind. Al is de klik tussen de twee hoofdpersonen aanvankelijk ver te zoeken. De blind date tussen alleenstaande ouders Jim en Lauren verloopt zo rampzalig dat de twee elkaar het liefst nooit meer hoeven te zien. Maar geloof het of niet, de twee gezinnen lopen elkaar tot hun grote schrik bij toeval weer tegen het lijf op een luxe vakantieresort in Zuid-Afrika en lijken elkaar wellicht tóch niet zo onuitstaanbaar te vinden als bij de eerste ontmoeting werd gedacht.
Helaas herenigt de film Sandler ook weer met regisseur Frank Oraci, de man achter gemakzuchtige komedies als Click en Zookeeper. Enige ruimte voor karakterontwikkeling tijdens de opbloeiende romance gaat hiermee al gauw verloren aan de hoge grapdichtheid die wordt aangehouden. Het publiek komt nu eenmaal om te lachen. Helaas laat het niveau van de humor nog een hoop te wensen over. De grappen bestaan voornamelijk uit domme racistische stereotyperingen, geforceerde referenties naar bekende films en series en bovenal een fikse hoeveelheid schreeuwerige onderbroekenlol. Vanaf het eerste moment dat een personage met de naam Dick geïntroduceerd wordt is het slechts een kwestie van wachten tot de eerste penisgrap gemaakt wordt.
Mochten de grappen de eerste keer niet aanslaan, dan zijn de makers niet te beroerd om ze nog een aantal keren letterlijk te hergebruiken. Het is typerend voor de luiheid die de film uitstraalt. De oudste dochter heeft een kort kapsel en draagt sportkleren? Iedereen ziet haar aan voor een man! Zoonlief heeft zwarte krullen? Laten we hem steevast Frodo noemen! En wanneer dat niet werkt mag Terry Crews tot vervelens toe op komen draven voor een herhalingsoefening van de welbekende Old Spice-reclamespotjes. Je zou denken dat de schrijvers wellicht iets meer inspiratie uit de Afrikaanse setting hadden kunnen halen, maar veel verder dan een stel neukende neushoorns in de achtergrond komt het niet. Hilarisch! Sterker nog, het luxueuze vakantieverblijf is al van alle gemakken van thuis voorzien, dus waarom zou het gezelschap zich überhaupt nog buiten het terrein moeten begeven?
Wat overblijft naast alle meligheid is een wel erg formulematige dertien-in-een-dozijn romkom die zich net zo goed in de Verenigde Staten af had kunnen spelen. Coraci schuwt niet om een hele doos vol clichés uit de kast te trekken. Van de dik aangezette entree in de mooiste avondjurk, slowmotion effecten en cheesy muziek incluis, tot de verplichte metamorfose van de verlegen dochter of de nalatige ex die natuurlijk niet op komt dagen bij de honkbalwedstrijd van zijn zoon.
Toegegeven, ondanks zijn gemakzuchtige script en grappen is Blended alsnog een kleine stap voorwaarts ten opzichte van Sandlers vorige twee films. Maar de lat lag dan ook erg laag. Of de toekomst nog iets anders voor Sandler in petto heeft is nog maar de vraag. Grown Ups 2 bracht wereldwijd bijna 250 miljoen dollar in het laatje. Geef hem maar eens ongelijk.
