Het is niet moeilijk te begrijpen wat de makers van Seventh Son voor ogen hadden. De fantasiefilm is gebaseerd op een populaire boekenreeks (in Nederland uitgebracht onder de naam De Geestenjager) die maar liefst dertien delen telt. Kassa!, zal productiemaatschappij Legendary Pictures hebben gedacht. Maar zo makkelijk blijkt dat niet te gaan. Gezien de teleurstellende opbrengsten in de Verenigde Staten valt het te betwijfelen of er ooit een vervolg zal komen. Gelukkig maar.
Afgezien van het feit dat dit de zoveelste verfilming van een fantasieboek voor tieners is (het bioscooppubliek wordt er de afgelopen jaren mee doodgegooid), wordt de kijker niet bepaald enthousiast gemaakt voor de mogelijke vervolgdelen. In plaats van een logisch opgebouwd geheel, wordt er een dikke anderhalf uur gevuld met bij elkaar geraapte scènes. Zo kun je inderdaad makkelijk dertien films vullen, maar bioscoopkaartjes ga je er niet mee verkopen.
In de eerste minuten van Seventh Son worden we geïntroduceerd aan een geestenjager, zijn leerling en de vijand die ze willen verslaan. De leerling sterft, dus moet Meester Gregory op zoek naar een nieuwe opvolger. Alleen een zevende zoon van een zevende zoon volstaat. Uitleg daarvoor blijft achterwege, maar Gregory heeft hem al gevonden voordat de kijker daar erg in heeft. Tom heet hij, en hij heeft wel eens een visioen gehad. Meer dan dat hoeven we blijkbaar niet te weten, want even later is het duo al vertrokken. Waarheen? Ook dat is onduidelijk.
Gedurende de film komt daar weinig verbetering in. Zeker tot halverwege Seventh Son lijkt regisseur Sergey Bodrov (Mongol) geen duidelijke richting te kunnen kiezen. Personages krijgen nauwelijks duiding en het publiek wordt geacht om alles wat er gebeurt maar gewoon voor lief te nemen. Af en toe komt er een term als gaast of blauwe vonk voorbij, maar los van een korte definitie wordt nooit duidelijk waarom dat functioneel is voor de film.
Illustratief is de scène waarin Gregory en Tom in hun tocht worden gehinderd door een groep soldaten. Ze moeten meekomen naar een stad - een dagenlange omweg klaagt Gregory - maar ze gehoorzamen. Eenmaal aangekomen blijkt Gregory te moeten helpen om een gevaarlijk monster uit te schakelen. Even los van het feit dat het beest al in een kooi blijkt te zitten heeft de scène vrijwel niets te maken met de hoofdlijn van het verhaal. Bodrov maakt gebruik van de mogelijkheid om een visueel imponerend gevecht te laten zien, maar intussen is het vooral storend rommelig hoe dat in de film is verwerkt. Dat gebrek aan coherentie treedt nog veel vaker naar de voorgrond.
Ondanks overtuigende visuele effecten maakt Seventh Son vooral een knullige indruk. Zelfs de acteurs lijken zich geen raad te weten. Julianne Moore speelt Mother Malkin ongeïnspireerd op de automatische piloot en Jeff Bridges doet weinig meer dan zijn onderkaak naar voren schuiven en zijn lippen tuiten. Om over de talentarme hoofdrolspeler Ben Barnes maar te zwijgen.
