Op het eerste gezicht zou je het misschien niet vermoeden, maar The Legend of the Longwood is in feite een Nederlandse productie. Het scenario werd geschreven door Nadadja Kemper, die voor een fantasierijk verhaal rondom een sluimerend dorpje met een mystiek verleden meer inspiratie wist te vinden in de groene bossen van Ierland dan onze eigen polders. In het afgelegen Longwood trekt de jonge Mickey Miller eropuit om het mysterie rondom de geheimzinnige zwarte ridder te ontrafelen, wat leidt tot een aardige combinatie van avontuur, mysterie en jeugdig vermaak.
Nadat haar vader vermist is geraakt op een ontdekkingsreis in Egypte woont Mickey alleen met haar moeder en broertje in New York. Wanneer moeder Lisa na het erven van een pittoresk huisje in een klein Iers dorpje van plan is om te verhuizen staat Mickey niet bepaald te springen. Pas wanneer ze toevallig de paardenstallen van een statig kasteel binnenwandelt wordt haar interesse geprikkeld. Thyrza, de excentrieke eigenaresse van het kasteel ontvangt haar nieuwsgierige bezoeker met open armen. Via een fraaie prentenboekanimatie introduceert zij Mickey met de plaatselijke legende in Longwood: de schim van de zwarte ridder die bij alle ongevallen op geheimzinnige wijze opduikt.
Hoewel de charismatische bijdrage van Miriam Margolyes als madame Thyrza helaas maar kort van duur blijkt, wordt er snel plaats gemaakt voor een aantal maffe snoodaards die Mickey maar wat graag in haar zoektocht willen dwarsbomen. Met name de snobistische glamourvrouw Caitlin Lemon en de suffige burgemeester die graag een slaatje uit de legende van zijn stad wil slaan worden smakelijk ingevuld. Terwijl de schurken zorgen voor de nodige komische verlichting, wordt ondertussen nog genoeg ruimte overgehouden om hier en daar de hoofdpersonages wat meer uit te diepen met wat serieuze onderwerpen, zoals het gemis van Mickeys vader of de worstelingen van haar maatje Sean met de zijne. Een knappe prestatie, aangezien regisseuse Mulcahy er daarmee in slaagt om de personages wat minder plat te maken dan de gemiddelde jeugdfilm, zonder daarbij in te leveren op avontuur en vermaak.
Ondanks het tot de verbeelding sprekende uitgangspunt van het verhaal blijven de hoeveelheid fantasie-elementen en effecten daarmee ook vrij beperkt. Erg storend is dat niet, aangezien Mulcahy een onderhoudende jeugdfilm af weet te leveren die het meer moet hebben van zijn verhaal dan visuele poespas. Hoewel sommige elementen wellicht iets te bekend aanvoelen en de ontknoping zich uiteindelijk niet al te lastig laat raden, zijn de speurtocht en het mysterie voor zowel jonge als volwassene kijkers vermakelijk genoeg om van te genieten.
Lees ook het interview met hoofdrolspelers Thekla Reuten en Lucy Morton.
