Every Thing Will Be Fine
Recensie

Every Thing Will Be Fine (2015)

Wim Wenders is terug van weggeweest met dit visueel bijzondere drama over de gevolgen van een noodlottig ongeluk.

in Recensies
Leestijd: 3 min 44 sec
Regie: Wim Wenders | Cast: James Franco (Tomas), Charlotte Gainsbourg (Kate), Marie-Josée Croze (Ann), Rachel McAdams (Sara), e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2015

Wim Wenders is een van de meest toonaangevende auteurs van zijn generatie, maar het is alweer acht jaar sinds zijn laatste speelfilm. In de tussentijd maakte hij wel prachtige documentaires als Pina en Salt of the Earth maar met Every Thing Will Be Fine keert hij terug naar het dramatische genre, waarbinnen hij ooit meesterwerken maakte als Der Himmel Über Berlin en Paris Texas. De Duitse filmmaker laat ermee zien telkens op zoek te zijn naar nieuwe manieren om verhalen te vertellen, door een pionier te zijn in het gebruik van 3D om een kleine dramatische film te ondersteunen.

We volgen in dit epos de schrijver Tomas, die op een dag twee kinderen aanrijdt, van wie eentje sterft. Overmand door schuldgevoel loopt zijn relatie op de klippen en grijpt hij naar de drank. Twaalf jaar na het ongeval heeft hij het drama een plekje gegeven, een nieuwe vrouw ontmoet en hebben zijn ervaringen hem een betere en daarmee succesvollere schrijver gemaakt. Maar dan staat het broertje dat het ongeval overleefde bij hem op de stoep, op zoek naar antwoorden en acceptatie.

Every Thing Will Be Fine begint prachtig met een lange, dramatische en schitterend opgebouwde scène, waarin Franco in zijn auto geen steek voor ogen kan zien door de sneeuw en een slee aanrijdt. Helaas verandert de film na dit uiterst sterke begin lange tijd in een vervelende en saaie dramafilm. De personages zijn allemaal depressief en zoekende naar iets, wat ze maar niet lijken te kunnen vinden. Franco speelt zijn Tomas zo verveeld, dat je je afvraagt of Franco wel zin had in de rol of dat dit juist de bedoeling was van Wenders. Gainsbourg heeft een paar hartverscheurende momenten als de rouwende moeder, maar krijgt verder vooral lange stille scènes te spelen waarbij ze in de verte moet staren. En tussen McAdams en Franco ontbreekt chemie, waardoor je eigenlijk niet begrijpt waarom ze een leven zou willen opbouwen met iemand die zo depressief en introvert is. De chemie met de tweede vriendin gespeeld door Croze is iets beter, maar nog steeds niet denderend. Hierdoor komt het liefdesgedeelte van de film niet van de grond en mist een confrontatie tussen McAdams en Franco op latere leeftijd de emotie die deze scène verdient.

Wat ook inboet aan de kwaliteit, zijn de soms tenenkrommende dialogen waarvan je blijft denken: zo praten mensen niet in het echt. Misschien dat dit te wijten is aan het Noorse scenario dat naar het Engels werd vertaald gecombineerd met een cast afkomstig uit verschillende landen met een Duitser aan het roer. Voor het grootste deel van de film, is het enkel het visuele aspect dat je als kijker geboeid houdt. De keuze van Wenders om te filmen in 3D, maakt het allemaal toch bijzonder, met name omdat we zo gewend zijn om dit te zien bij een grote blockbuster. Wenders laat met Every Thing Will Be Fine zien dat ook een kleine dramafilm hier baat bij kan hebben. De beelden zijn mooi en sfeervol gefilmd, versterkt door de muziek van Alexandre Desplat, maar de inhoud blijft achterwege op een paar hoopvolle momenten na.

Op driekwart van de film zijn we twaalf jaar verder in de tijd en komt er eindelijk een interessante verhaallijn in, die ervoor zorgt dat je weer wakker wordt geschud. Franco is nog steeds afwezig, de dialogen zijn vaak nog vreemd en McAdams praat nog steeds om onverklaarbare reden met een vaag accent, maar het gaat tenminste ergens heen. Dan weet Wenders weer op prachtige wijze een scène te voorzien van een spanningsboog en je mee te voeren. Helaas is de film tegen deze tijd alweer bijna ten einde. Net als het ergens heen lijkt te gaan, wordt er een abrupt einde aan gedraaid. Hoewel Wenders de meest prachtige films op zijn naam heeft staan en liefhebbers vast reikhalzend naar deze productie uit zullen kijken, is Every Thing Will Be Fine in veel opzichten een teleurstelling. Hoewel hij mooie dingen bevat en zeker innovatief is met het gebruik van 3D om een extra element toe te voegen aan het dramatische verhaal, mist hij ook een hoop op inhoudelijk gebied. Het is hierdoor een mengelmoesje geworden, dat zeker niet kan tippen aan de grote werken uit het oeuvre van deze toonaangevende Duitse filmmaker.



Lees ook de interviews met regisseur Wim Wenders en actrice Marie-Josée Croze .