Grofweg vallen rampenfilms onder te verdelen in twee categorieën. Enerzijds zijn er de grootse, indrukwekkende spektakelstukken waarbij de natuur op imponerende wijze korte metten maakt met alles wat in haar weg staat. Denk bijvoorbeeld aan titels als The Day After Tomorrow, 2012 of recentelijk nog San Andreas die het vooral moeten hebben van hun nietsontziende destructie. Aan het andere uiteinde bevinden zich echter de meer karaktergedreven rampenfilms, die meer gefocust blijven rondom de strijd van een of meerdere ongelukkige zielen in een benarde situatie. Het feit dat Baltasar Kormakúrs Everest vanaf deze week in glorieus IMAX 3D-formaat te bewonderen is, doet vermoeden dat deze rampenfilm zich nestelt in het rijtje van de eerdergenoemde titels, maar in de praktijk past deze overlevingstocht naar het topje van de wereld beter thuis in de tweede categorie.
Een complete verrassing mag dat eigenlijk niet heten, met de wetenschap dat het scenario voor Everest afkomstig is van William Nicholson en Simon Beaufoy. Laatstgenoemde ontving enkele jaren terug nog een Oscarnominatie voor zijn script voor Danny Boyles 127 Hours, dat menigeen anderhalf uur lang geboeid liet kijken naar een klimmer die dagenlang vastgeklemd zat onder een rotsblok. Voor Everest beroept het schrijversduo zich eveneens op een waargebeurd verhaal. In 1996 raakte een expeditie van bergbeklimmers onder leiding van de Nieuw-Zeelandse Rob Hall diep in de penarie toen vlakbij de top een hevige storm uitbrak.
Het reisgezelschap bestaat uit een uitgebreide verzameling van mannen en een dame die allemaal hun eigen motivatie hebben om de top te bereiken. Zo zijn er onder meer de sympathieke postbode Doug die een jaar eerder de top op een haar na wist te bereiken, journalist Jon Krakauer die werkt aan een artikel en de Texaanse Beck die voor het avontuur lijkt te kiezen om de huwelijkse problemen te ontvluchten. Met het grote aantal personages en gerenommeerde acteurs dat de film rijk is zo worden zelfs voor thuisblijvende vrouwen namen als Keira Knightley en Robin Wright uit de kast getrokken zou je haast geneigd zijn om Everest als een ensemblefilm te betitelen. Zelfs de immens populaire Jake Gyllenhaal moet het dit keer stellen met een bescheiden bijrolletje. Hoewel zijn optreden als de excentrieke expeditieleider Scott Fischer uiteraard weer dik in orde is, blijft zijn schermtijd dit keer toch vrij beperkt.
Met al dat aanwezige talent is het vanzelfsprekend dat het acteerwerk in elk geval prima in orde is. Desalniettemin is het toch fijn om te weten dat Kormakúr zijn IMAX-cameras echter niet voor niets meegebracht. De schitterende bergachtige locaties worden namelijk knispervers in beeld gebracht. Hoewel er een beetje gesmokkeld werd met locaties niet alles werd in Nepal opgenomen, maar men week ook uit naar de Italiaanse Alpen en IJsland maakt het gegeven dat veel ter plaatse werd geschoten en er relatief weinig computereffecten aan te pas komen de boel net wat spannender en realistischer. Kijkers met hoogtevrees zullen de leuningen van hun bioscoopstoelen ongetwijfeld wat steviger vastklampen wanneer de groep bijvoorbeeld een oversteek maakt over een iele touwbrug of een gammele ladder over een metersdiepe gletsjerspleet. Ondanks het wat trage tempo slaagt de film er dankzij de imponerende beelden en uitstekende soundtrack van Dario Marenelli aardig in een gevoel van reislust aan te wakkeren.
Die aanvankelijk nog zo aanstekelijke zucht naar avontuur vergaat echter als sneeuw voor de zon wanneer de top in zicht begint te komen en het natuurgeweld losbarst. Spijtig genoeg is dit ook het punt waarin het enigszins begint te rammelen in Kormakúrs film. Voor een finale waarin het noodlot genadeloos toeslaat blijft de ontknoping verrassend ingetogen en vrij van overdreven heroïek. Daartegenover staat helaas dat de IJslandse regisseur toch wat moeite heeft om te kunnen balanceren tussen de vele personages. In combinatie met de toch wat te langgerekte opbouw in de eerste helft, mist Everest op bepaalde momenten net de emotionele impact die hij had kunnen hebben. Dat is jammer, maar de sterke acteerprestaties en het technisch vakmanschap maken deze ijzingwekkende overlevingstocht in elk geval het ervaren waard.
