Wanneer Luc Besson eenmaal een succesje heeft geboekt, zal de Franse megaproducent het daar niet snel bij laten. Zo resulteerden de successen van Taxi en Taken voor een reeks inferieure vervolgdelen die ervoor zorgden dat de goede naam van beide films al gauw bezoedeld raakte. Met de Transporter-reeks ging het niet veel anders. Het eerste deel was nog een alleraardigst filmpje dat Jason Statham zijn actieheldstatus verschafte, maar bij de delen die volgden, ging het al snel bergafwaarts. Het concept van een Britse topchauffeur annex vechtersbaas aan de Franse zuidkust werd een paar jaar geleden nog even toegepast voor een televisieserie (uiteraard zonder Statham), maar inmiddels zijn we alweer op dat steeds bekender wordende punt aangekomen: de reeks wordt gereboot.
Dat klinkt mogelijk een stuk serieuzer dan het eigenlijk is, want veel valt er niet te rebooten. De Transporter-films zijn qua opzet dusdanig simplistisch dat elk deel min of meer op zichzelf staat. Continuïteit had nooit prioriteit en kennis van eerdere delen was eerder een bonus dan een vereiste. Het voornaamste verschil ten opzichte van de eerdere drie films is dus simpelweg dat de hoofdrol niet langer vertolkt wordt door Jason Statham. Voor de rest is vrijwel alles hetzelfde: voormalig militair Frank Martin verdient de kost door zijn fenomenale chauffeurskunsten aan te bieden aan eenieder die daarvoor betaalt en geen behoefte heeft aan kritische vragen. Nieuwe vertolker Ed Skrein wordt echter opgezadeld met een extra plotelement: Frank Martin senior.
Jawel, deze transporter heeft niet alleen nieuwe benzine (zoals de ridicule titels ons leert), maar ook een vader, die zich voor aanvang van de film bij zijn zoon aan de Côte dAzur heeft gevoegd. Echter, dat Frank senior een voormalige spion is met een staat van dienst die niet onderdoet voor die van James Bond, kan niet voorkomen dat de man wordt ontvoerd. De vier verantwoordelijke dames van lichte zeden zetten daarmee Frank junior onder druk in ruil voor zijn medewerking aan hun plan af te rekenen met hun Russische gangsterpooier. Mocht je in deze plotomschrijving een hoop bekende elementen herkennen, dan is dat niet toevallig: The Transporter Refueled is namelijk verre van origineel. Des te opvallender is het dat de film heel aardig uit de verf komt.
Dat heeft onder meer te maken met de vertolkingen. Ed Skrein blijkt vooral door zijn ingetogen acteren een interessante vervanger van de wat lompere Jason Statham en hij krijgt smakelijk tegenspel van de altijd genietbare Ray Stevenson. Interessanter is de rol die hun personages in het verhaal spelen. Beide Franks worden namelijk een speelbal in de goed geplande wraakactie van vier prostituées die na jaren van marginalisering het recht in eigen hand nemen. Het is waarschijnlijk niet voldoende om volwaardige essays te inspireren over de mate waarin feministisch gedachtengoed de dienst uit zou maken (zoals Mad Max: Fury Road dat eerder dit jaar wel deed), maar het is een heel aardige opsteker om twee machomannen in ondersteunende rollen te zien. Tel daarbij op dat de actie prima gefilmd en gemonteerd is en je hebt een fijne hap-slik-wegfilm.
