Julianne Moore is een actrice van wie velen denken dat ze wel een keer een Oscar heeft gewonnen. Ze werd meerdere malen genomineerd voor prachtige rollen zoals in The End of the Affair en Far from Heaven en speelt ieder jaar in producties die het goed doen bij de Academy Awards. Toch viste ze telkens achter het net. Tot Still Alice welteverstaan. Met deze rol wist ze tijdens het awardsseizoen bijna elke prijs binnen te halen met als bekroning die Oscar voor Beste Actrice.
Moore speelt hierin Alice Howland, een universitair taalkundedocente die haar hele leven heeft kunnen vertrouwen op haar brein. Maar bij het vieren van haar vijftigste verjaardag merkt Alice dat ze niet op bepaalde woorden kan komen. Dat overkomt haar in de weken die volgen steeds vaker evenals desoriëntatie op plaatsen die ze op haar duimpje kent. Genoeg reden tot paniek en een bezoek aan een neuroloog volgt. Die stelt de ongelofelijke diagnose van een zeldzame vorm van Alzheimer die vroeg intreedt. Daarnaast is deze vorm ook nog eens erfelijk, waardoor haar volwassen kinderen de ziekte ook zouden kunnen krijgen.
Vervolgens begint de aftakeling van Alice, iets wat gevolgen heeft voor haar hele gezin. Waar zij eerder altijd de kracht was binnen het huishouden, moeten zij nu voor haar zorgen. Dat zorgt bij Alice ook voor frustratie. Want hoe ze ook vecht tegen de ziekte die ze heeft, niks kan haar achteruitgang tegenhouden.
Echtpaar Richard Glatzer en Wash Westmoreland hebben bij het bewerken van Lisa Genova's boek en het regisseren van de film nergens gekozen voor de makkelijke weg om de film meer emotie mee te geven zoals een melancholieke soundtrack of dialogen waarin alle gevoelens uitgebreid worden verwoord. Op papier zou je misschien een doorsnee zakdoekendrama verwachten, maar dat hebben Glatzer en Westmoreland weten te voorkomen. Ze hadden natuurlijk wel de luxe dat ze een geweldige cast hadden, met Julianne Moore in de titelrol. Want het is uiteindelijk het acteerwerk van Moore dat dit ingetogen drama naar een hoger niveau weet te tillen en er een bijzondere kijkervaring van maakt. Ze weet haar angst, frustratie en woede werkelijk prachtig neer te zetten, soms enkel door een blik in haar ogen. En ze weet de liefde voor haar familie over te brengen zonder ooit te dramatisch over te komen. Ook de rest van de cast ondersteunt Moore prima, zoals Alec Baldwin als de man die het 'for better or for worse'-deel van zijn huwelijksgeloften toch niet zo lijkt te zien zitten als het erop aankomt en Kristen Stewart in een verrassend goede rol als de dochter die onverwacht over een enorme moed en kracht blijkt te beschikken.
Moore heeft al een heleboel prachtige rollen gespeeld in haar carrière en mag deze zeker toevoegen aan het rijtje topprestaties. Ze is zó goed als de vrouw bij wie je langzaam het licht in de ogen ziet doven, dat het moeilijk is om je voor te stellen hoe de film had kunnen zijn met iemand anders. Het is in alle opzichten een rol van Moore die de juiste snaar weet te raken, waardoor Still Alice je nog lang bijblijft.
