Een fatale aanrijding laat zijn sporen na in een Argentijnse plattelandsgemeenschap. Het dodelijke slachtoffer is Jésus López, een autocoureur met een licht ontvlambaar karakter. Zijn verschijning en nalatenschap blijken moeilijk te verdringen. In deze sfeervolle, symbolische vertelling neemt Jésus langzaam bezit van zijn neefje Abel, die uiteindelijk vastberaden plaatsneemt in de raceauto van zijn overleden voorganger. De naam van de auto: Jésus López.
Als een brandende zon racet Jésus in de openingsscène over een verlaten plattelandsweg. De vuurgloed rond zijn silhouet wordt veroorzaakt door een stel oplichtende koplampen in zijn kielzog, zijn eigenlijke gezicht blijft grotendeels verhuld door de schaduw van de nacht. Dit is het laatste moment dat we hem in leven zien, blijkt kort daarna, en toch zal zijn verschijning nog terugkeren.
Een van de aanwezigen bij Jésus' begrafenis is zijn neef Abel, een schuchtere tiener die eigenlijk nergens thuishoort. Dat verandert nadat de autocoureur is overleden. Abel wordt in huis genomen door diens ouders, bouwt een band op met Jésus' zwangere zus en laat zijn oog vallen op Azul, een vaste verschijning op het racecircuit en de ex-vriendin van Jésus. "Jij bent niet als Jésus", drukt Azul Abel op het hart. Toch gaat hij steeds meer op hem lijken.
Er blijft het nodige onduidelijk over het ingrijpende sterfgeval dat de gemeenschap in zijn ban houdt, maar Jésus López gaat slechts in beperkte mate over de dader en de roep om vergelding. Abels obsessie voor Jésus lijkt ook geen innige rouwverwerking te zijn. Net als in zijn vorige film La Helada Negra is regisseur Maximiliano Schonfeld eerder geïnteresseerd in de symboliek en de religieuze referenties waarmee hij de gebeurtenissen en zijn personages naar een extra betekenisniveau kan tillen.
Het risico van deze benadering is dat de dramatiek van Jésus' dood en de geleidelijke transformatie van Abel (die in feite staat voor zijn persoonlijke ontwikkeling richting volwassenheid) worden overschaduwd door de overwegend opzichtige symboliek. Bijvoorbeeld als andere coureurs een vogelverschrikker onthullen als eerbetoon aan hun overleden vriend, en Abel net op dat moment een iconisch T-shirt van de band Led Zeppelin draagt (met daarop een gevleugelde Icarus).
Op die manier is het ook geen toeval dat Schonfeld speelt met de reïncarnatie van een man die Jésus heet en volgens de kunsttraditie lang haar heeft. Ook bij de naam 'Abel' kun je verder doordenken, mits je een beetje thuis bent in de Bijbel en de behoefte hebt de film zo te interpreteren.
De keuze voor een symbolische vertelling pakt niet geheel ongelukkig uit. Het magisch realisme dat de transformatie van Abel overspant, geeft vooral de interacties met Azul extra dynamiek. En het mysterie rond de terugkerende verschijning van Jésus biedt net dat beetje spanning dat in een conventioneel coming-of-agedrama misschien zou zijn uitgebleven. Het aanzwellende geluidsontwerp maakt die spanning voelbaar en stuwt de film richting onvermijdelijke climax. Abel zal tot het uiterste gaan om zijn eerste en laatste autorace in Jésus López winnend af te sluiten. Ook als hij zijn oude ik daarbij moet achterlaten.
