Het uitgangspunt van Firestarter is simpel: Charlie heeft dankzij een experiment telekinetische krachten en kan dingen in de fik steken. Helaas voor haar kan ze de krachten niet altijd goed beheersen en bestaat het risico dat ze mensen pijn doet wanneer haar onrecht wordt aangedaan. Haar ouders hebben ook krachten, maar zijn niet zo sterk als Charlie. Ze willen Charlie koste wat kost weghouden van de organisatie die hun leven totaal op zijn kop zette, want deze mensen gaan alleen voor eigen gewin.
De film begint met een scène waarin baby Charlie per ongeluk babyspullen in de fik steekt. Daar is nog enige originaliteit te vinden, want er worden enkele shots vanuit het perspectief van de baby getoond. Vanaf dat moment houdt het echter op met de inspiratie, want de rest van het verhaal is zeer voorspelbaar. Het script laat op geen enkele manier zien dat de schrijvers hebben nagedacht over motivaties van de personages of regels voor hun krachten.
Hoewel de ouders van Charlie weten dat ze achternagezeten worden door de organisatie, zijn ze soms verrassend laks. Dat roept de vraag op hoe ze zo lang onopgemerkt zijn gebleven. Ernstige gebeurtenissen lijken weinig indruk te maken op de personages en zijn er meer om het plot voort te stuwen. Waarom de organisatie precies deze experimenten uitvoert, blijft bij een heel vaag idee van macht, want Charlie schijnt zelfs nucleaire krachten te kunnen ontwikkelen. Wat er vervolgens met die krachten moet gebeuren blijft de gehele film een raadsel.
De krachten die Charlie heeft zijn totaal niet afgebakend. Het ene moment kan ze zich ineens beheersen en dan toch weer niet. Daardoor wordt het nooit echt spannend. De kijker is overgeleverd aan de grillen en trucjes van de filmmakers en niet aan een goed verhaal met opbouwende spanning. Het helpt ook niet dat de meeste scènes met special effects er slecht uitzien.
Betere acteurs hadden er misschien nog wat spanning in kunnen brengen, maar ook het acteerwerk is matig. Zeker de jonge actrice die Charlie belichaamt, mist vuur en overtuigingskracht. Haar woede-uitbarstingen komen niet authentiek over en het is daardoor moeilijk om met haar mee te leven. Als ze per ongeluk een kat in de fik steekt nadat die haar krabt, is het eerder lachwekkend dan schrijnend. Ook hinderlijk is dat de dialogen pijnlijk cliché en nietszeggend zijn met semidiepzinnige uitspraken zoals "niemand is zo blind als zij die niet willen zien".
Stephen King wordt gezien als een meester van de horror en spanning, maar horrorproductiehuis Blumhouse demonstreert dat zij daar niet aan kunnen tippen. Firestarter zal menig kijker koud laten.
