De Looney Tunes zijn terug! Zelfs na bijna honderd jaar bestaan bewijzen ze nog steeds hun relevantie. Hoewel de bende recentelijk nog voorbijkwam in Space Jam: A New Legacy, hebben de fans lang moeten wachten op een volledig geanimeerde Looney Tunes-film. Looney Tunes: The Day the Earth Blew Up laat zien waarom de franchise zo tijdloos is en giet een goede portie nostalgie in een prettig modern jasje.
Vanaf de eerste beelden wordt duidelijk dat de stijl van Looney Tunes de tand des tijds heeft doorstaan. De openingsscènes zijn een feest van herkenning en nostalgie. Kijkers wanen zich weer in hun kindertijd. In de introductie maken we opnieuw kennis met Daffy Duck en Porky Pig in een verrassend diepgaand achtergrondverhaal... voor Looney Tunes-begrippen dan, want het blijft absurdistisch en grappig. Daffy en Porky groeien samen op nadat ze gevonden worden door de hilarische en realistischer ogende 'Farmer Jim'.
De grappige introductie waarin zij ouder worden en op zichzelf moeten gaan wonen, maakt meteen duidelijk waar de film voor gaat: ouderwetse slapstickhumor. Wie zich afvraagt of dit vandaag de dag nog wel werkt, kan met een gerust hart naar de bioscoop. De grappen zijn plat, maar schitteren door hun absurdistische stijl en perfecte timing. Het directe gevoel voor humor is zeldzaam verfrissend.
Hoewel de stijl onvermijdelijk aan vroeger herinnert, voltrekt zich een mooi huwelijk tussen nostalgie en eigentijdsheid. De vloeiende animatie en de harmonieuze wisselwerking tussen de realistisch getekende elementen en de simpelere beelden zijn erg effectief. De mix doet denken aan series zoals Spongebob en Ren & Stimpy, die dit tot een kunst verheffen.
Niet alleen het oog laaft zich aan nostalgie, ook de oren komen niets tekort. De muziek is heerlijk aanwezig en versterkt wat op het scherm gebeurt. Het klinkt alsof een heel orkest aan het werk is gezet. De geluidseffecten zijn ook top, met kenmerkende geluiden bij personages die vallen of wegsnellen.
Het verhaal doet denken aan ouderwetse sciencefictionverhalen uit de jaren vijftig of zestig. Het is bewust overtrokken met een stereotiepe slechterik en zijn bulderende lach. Het meedogenloze tempo gaat wel ten koste van het verhaal. Het komt soms iets te snel en slordig over.
Het verhaal is echter niet waarvoor men naar een Looney Tunes-film gaat. Gelukkig gaat het hoge tempo gepaard met enorm veel grappen. Daffy en Porky vormen een hilarisch duo dat leuk tegen elkaar afsteekt en zelfs karakterontwikkeling doormaakt. Hoewel het in eerste instantie misschien teleurstellend is dat Bugs Bunny en de rest er niet bij zijn, ebt dat sentiment al snel weg. Grappig, mooi en vol nostalgie: de Looney Tunes maken een grandioze comeback!