Sporters met grote dromen vind je overal, maar zie die dromen maar eens hoog te houden als je te maken hebt met een ernstige fysieke beperking. Unstoppable vertelt het verhaal van Anthony Robles, een jonge worstelaar die al zijn inspanningen op één been doet maar toch wedstrijden weet te winnen. Met zijn clichématige opbouw van tegenslag naar victorie heeft de uitwerking alles van een formulefilm, maar gelukkig zakt het drama in die vorm nooit door de ondergrens.
Na het winnen van een prestigieus highschoolkampioenschap worstelen staat Anthony Robles voor een dilemma. Er ligt een concreet aanbod op tafel om zich op kosten van de aanbieder aan te sluiten bij het worstelteam in Drexel (Ohio), maar die school staat er niet om bekend winnaars af te leveren. Een alternatief is om de strijd aan te gaan op de staatsuniversiteit van Arizona, maar daar is de concurrentie aanzienlijk en de kans om vroegtijdig af te vallen groot.
Anthony besluit voor de weg van de meeste weerstand te gaan ("wil je een zonneduivel worden?", horen een stuk of vijftig aspiranten op de eerste dag), en wint geleidelijk de sympathie van coach Shawn (een rol die Don Cheadle uit zijn achterzak schudt). De jonge worstelaar heeft niet alleen zijn eigen beperkingen en zijn trainingsgenoten te overwinnen: zijn gezin is in de jammerlijke greep van een giftig acterende vader, die zijn moeder (Jennifer Lopez) stelselmatig tekort doet en hemzelf verbaal uitdaagt en vernedert.
Unstoppable biedt in dik twee uur precies wat je van een motiverend sportdrama uit de koker van JLO en producent Ben Affleck (hier nog wel bij elkaar) mag verwachten. Voor de hoofdpersoon is succes vanwege zijn ontbrekende been allesbehalve vanzelfsprekend, maar door een flinke dosis doorzettingsvermogen en de onvoorwaardelijke support van zijn moeder en coach (Michael Peña in vertrouwd generieke stijl) weet hij toch het maximale uit zijn universitaire carrière te halen.
De krachtigste scène in de film toont hoe Anthony ruim voor zijn klasgenoten bij een lastige wandelroute arriveert en met zijn krukken aan de obstakelrijke tocht naar boven begint. Een aantal uitglijders weerhouden hem er niet van om de uitdaging te voltooien, ook als zijn klasgenoten hem inmiddels hebben ingehaald. Coach Shawn ziet het hoofdschuddend aan, maar het is wel het moment waarop er bij hem een knop omgaat en hij beseft dat hij goud in handen heeft.
De nog relatief onbekende Jharrel Jerome (Mr. Mercedes) is uitstekend als de verzettelijke Robles, die niet aan de verbeelding van de makers is ontsproten maar in 2011 daadwerkelijk een nationaal kampioenschap won. De scenaristen balanceren bij het navertellen van zijn verhaal tussen Anthony's inspanningen om de worsteltop te bereiken en zijn lastige thuissituatie, en die dubbele agenda gaat wel mede ten koste van de diepgang; zo had de film een stuk meer kunnen doen met de sfeer binnen Anthony's competitieve worstelteam.
Nu ligt het net iets te dik bovenop dat Jennifer Lopez óók genoeg schermtijd diende te krijgen, en dat in een film die voor de verandering (Netflix heeft veel voor haar betekend) eens niét om haar draait. Door het wangedrag van Anthony's stiefvader krijgt Lopez best een aantal scènes waarin ze op het scherpst van de snede moet acteren, maar de rauwe overtuigingskracht ontbreekt. Het is wederom Jerome die op deze momenten de gevoeligste snaar raakt, en dat doet hopen dat we de jonge acteur de komende jaren nog vaker gaan zien.
Met een handvol goedbedoelde tegeltjeswijsheden ("je karakter bepaalt je lot") en motivatieclichés ("mensen hebben me altijd verteld wat ik niét kan") kleurt Unstoppable te netjes binnen de lijntjes om te ontroeren, maar dat neemt niet weg dat de film in zijn soort niet al te veel verkeerd doet. Tel daar een aantal fijne nummers op de soundtrack (If I Ruled the World van Nas en Lauryn Hill) bij op en dit voorspelbare drama is in ieder geval worsteling. Zoek je niet altijd naar iets nieuws onder de zon? Dan kun je deze worstelaar op één been in een handomdraai een zonneduivel zien worden.
Unstoppable is te zien bij Prime Video.
