Bureau voor Harige Spionnen is een Frans-Chinese animatiefilm met een misleidende postertekst: 'van de makers van Minions, Verschrikkelijke Ikke en De Super Mario Bros. Movie'. In werkelijkheid delen deze films slechts een handjevol animatoren. De film kan zulke promotie echter goed gebruiken, want de avonturen van de harige spionnen Giovanni en Hector, een kat en een rat, zullen zeker geen miljarden in het laatje brengen. Daar mist de film de fanschare, originaliteit en simpelweg de kwaliteit voor.
Giovanni Willis is de topagent van het bureau voor harige spionnen, dat eigenlijk meer een rechercheursdienst is dan een spionagecentrum, maar dit terzijde. Giovanni is ook een kat die totaal niet let op nevenschade bij zijn operaties. Om bergen claims te vermijden stuurt zijn chef hem naar een opslagplatform midden op zee. Hij moet de daar de mysterieuze stof 'radioziet' bewaken, samen met de beste IT-er van het bureau, de rat Hector.
In eerste instantie kunnen Hector en Giovanni - verrassing! - niet met elkaar opschieten, maar ze hebben een hele film om aan hun relatie te werken. En dat radioziet wordt natuurlijk gestolen. Een en ander leidt tot een undercoveroperatie in een ziekenhuis, een kwestie met mammoeten, liefdesperikelen en de ontdekking van een ijsstraal die een neushoorn bevriest. Het tweetal spionnen wordt in hun avonturen door een keur aan andere dieren vergezeld waarbij vooral een spin met een mensengezicht onbedoeld voor nachtmerries zal zorgen bij de allerjongste kijkers.
Sowieso was biologie waarschijnlijk niet het sterkste vak van de makers, want er klopt weinig van de verhoudingen, het aantal ledematen en andere uiterlijke kenmerken van de dieren. Het is misschien muggenziften, maar een klein beetje consistentie binnen de getoonde wereld was wel fijn geweest. Zo zien we bijvoorbeeld dat een slang ineens in een draak verandert, wat verder compleet buiten de sfeer en de setting valt. Het is een opzetje voor een paar komisch bedoelde scènes, maar waarschijnlijk vooral een cadeautje voor de Chinese bioscoopbezoekers.
Het verhaal van Bureau voor Harige Spionnen kent een paar aardige vondsten (een soapster uit 'Goede Tijgers, Slechte Tijgers' of een papegaai die papegaait) en zit best leuk in elkaar, maar is toch vooral een kapstok om de hysterische actiescènes, een spervuur aan lauwwarme grappen en wat buddybonding aan op te hangen. Dat is ook wel wat je van dit soort kinderanimatie verwacht, maar het kan anders natuurlijk. Zootropolis uit 2016 speelt zich eveneens af in een futuristische stad met pratende dieren, maar bood wel degelijk een sterk plot, scherpe humor en memorabele personages.
Visueel is Disneys acht jaar oude film een stuk beter, al heeft dat voor een deel te maken met budget. Bureau voor Harige Spionnen, dat in 2020 al in de originele versie Spycies verscheen, werd gemaakt voor 'slechts' twintig miljoen en oogt goedkoop. Vachten zoals van de harige spionnen werden vier jaar geleden in menig videogame al stukken beter geanimeerd en de omgevingen zien er om een of andere reden saai en flets uit. Waarom niet gewoon lekkere sprankelende kleuren?
Minder kritische consumenten zullen daar waarschijnlijk niet op letten en qua energie voldoet deze film ook wel voor een kinderfeestje of een middagje uit met opa en oma. Jonge kijkers zullen de grap over een VHS-band die iemand voor een doosje aanziet echter waarschijnlijk niet snappen; het is een kleine handreiking naar de begeleidende ouderen, want verder zullen zij hier weinig lol aan beleven.
