in Recensies
Update:
Aan het begin van 10 Days of a Curious Man krijgt Sadik Adil Öçal een vernietigend bericht van de uitgever over zijn boek. "Uw boek is net een essay en brengt geen spanning en emotie over op de lezer. Het plot is zwak. Vergeet niet dat de personages zich moeten blijven ontwikkelen." U raadt het al: de film zelf is geen haar beter.
In Istanbul raakt Mutena, een van de buren van Sadik, vermist. Zij blijft tot op het laatst een onbekend persoon, waardoor niet echt duidelijk wordt waarom de kijker om haar moet geven. De hoofdpersoon zelf lijkt het ook weinig te schelen, die ziet het vooral als een mooie kans om inspiratie op te doen voor zijn eigen fictie. Af en toe praat hij in zichzelf om dat duidelijk te maken.
Ook andere personages willen met hun teksten nog weleens alle subtiliteit uit de film wegslaan. Ze leggen elk slimmigheidje voor de zekerheid nog even uit. Hele scènes dienen vooral om het plot vooruit te helpen. Sadik bezoekt telkens personage X en zet hem onder druk om het volgende stukje informatie Y te onthullen. Het is ook niet handig dat de film nog zo erg gefocust op covid is, want dat maakt de film meteen gedateerd. Er worden mondkapjes gedragen, grappen gemaakt over lockdowns en aan het eind probeert een van de corrupte zakenmannen Adil om te kopen met een plasma dat covid zou uitroeien.
Helaas is dat niet het enige dat de film gedateerd maakt. De acteurs in de (p)relatie schelen maar liefst 26 jaar, een leeftijdsverschil dat doet denken aan het Hollywood van de jaren veertig en iets dat bij de vorige films nog veel erger was. De actrice die Adils moeder speelt is daarentegen slechts zes jaar ouder, wat de casting eveneens ongeloofwaardig maakt. In een vacuüm is het acteerwerk nog best oké maar mede door die leeftijdsverschillen is er nooit echt sprake van chemie onderling.
Dat komt voor een groot deel ook door de slecht geschreven vrouwenrollen en traditionele rolpatronen. De vrouwen zijn dom of hysterisch en aanbidden de stoicijnse Adil. Het zijn 'damsels in distress' of lustobjecten maar geen eigen personages los van de hoofdpersoon. Adil heeft daarnaast twee handlangers die hem 'commandant' noemen en die zelf enkel verlengstukken zijn van zijn durf en intellect. Het niet uitdiepen van andere personages maakt de film domweg minder interessant.
De toon van de film vliegt wild in het rond. Meestal is de film namelijk niet echt spannend en eerder grappig. De handlangers van Adil gedragen zich als B1 en B2 van Bassie en Adriaan. Ze klagen over honger en krabben hun hoofd met pistool nog in de hand. Op andere momenten schiet Adil in koelen bloede iemand neer of wordt er iemand in beeld verkracht - dat laatste is gelukkig kort. Dit voelt als een haastige koerscorrectie om een gepasseerd station te bereiken.
Vorig jaar verschenen in dezelfde reeks met dezelfde hoofdpersoon 10 Days of a Good Man en 10 Days of a Bad Man en afgaand op mijn collega's waren die al even slecht. Het hele idee dat een film zich steeds in tien dagen afspeelt is dan ook niet echt speciaal; er zijn zat films die zich ongeveer in dat tijdsbestek afspelen. De meeste daarvan zijn minder stroperig dan deze voelen niet alsof het ook echt tien dagen duurt om ze af te kijken.
10 Days of a Curious Man is te zien bij Netflix.
