Een film over een meisje zonder vader, dat klinkt als het recept voor een deprimerende kijkervaring. Chiara Malta en Sébastien Laudenbach bewijzen dat dat niet per se zo hoeft te zijn. Integendeel. Met Linda Wil Kip! laat het duo zien hoe je een energieke, kleurrijke en bovenal humoristische animatiefilm kunt maken en tegelijkertijd filosofische en ontroerende momenten aan bod kunt laten komen.
Linda Wil Kip! opent met een donkere, poëtische introductie over herinneringen, gevolgd door een proloog. In gekleurde ballen worden belangrijke momenten uit Linda's eerste levensjaren getoond, die haar vader nog meemaakte totdat hij overleed.
Een sprong naar het heden. Linda is ongeveer negen jaar oud en niet op haar mondje gevallen. Ze heeft een obsessie voor de ring van haar moeder, die zij van Linda's vader kreeg. Keer op keer probeert ze de ring te pakken, tot ongenoegen van haar moeder. Dat leidt tot behoorlijk wat conflicten tussen moeder en dochter. Hun karaktervolle personages botsen regelmatig. Wanneer de ring zoekraakt en weer opduikt, volgen excuses en eist Linda als goedmakertje kip met paprika - het gerecht dat haar vader maakte - begint het doldwaze avontuur pas echt. Linda wil kip, maar waar haal je kip vandaan als iedereen staakt?
Linda Wil Kip! is een dynamische animatiefilm met een simpele, maar originele stijl. Verwacht geen gelikte computeranimatie, maar een rauwere, creatievere film waarin de makers kun fantasie de vrije loop hebben gelaten. Personages bestaan uit één kleur die hun persoonlijkheid weergeeft. De muren zijn met potlood ingekleurd en vormen geen egale vlakken. De lijnen zijn ook geen perfecte potloodstrepen en regelmatig wordt er gespeeld met positieven en negatieven. Qua stijl is de film van Malta en Laudenbach verfrissend te noemen.
Rauw is ook de humor. Linda heeft haar brutale kant duidelijk niet van een vreemde. De ware aard van haar moeder komt bovendrijven wanneer ze koste wat kost kip voor Linda wil regelen. Morele grenzen worden meerdere keren overschreden, wat verrassende en grappige momenten oplevert. De chaos wordt af en toe onderbroken door zoete liedjes over bijvoorbeeld de relatie tussen ouders en opgroeiende kinderen. Ook momenten van bezinning brengen rust in de film, zoals wanneer Linda beseft dat ze zich niet veel meer van haar vader kan herinneren en vragen begint te stellen over de dood.
Linda Wil Kip! weet zo een goede balans te vinden tussen vermaak en diepgang. De grappen voeren de boventoon, maar de filosofische en ontroerende elementen krijgen precies genoeg aandacht, zodat ouders en kinderen kunnen nadenken over thema's als verlies, ouder-kindrelaties en herinneringen. Deze kleurrijke animatiefilm is niet belerend of sentimenteel, maar vooral een energieke film met pit.
