'His Three Daughters': aandachtig schouwspel op het randje van de dood
Recensie

'His Three Daughters': aandachtig schouwspel op het randje van de dood (2023)

Ontroerend huiskamerdrama benut zijn drie hoofdrolspeelsters in hun grootste kracht.

in Recensies
Leestijd: 3 min 31 sec
Regie: Azazel Jacobs | Scenario: Azazel Jacobs | Cast: Carrie Coon (Katie), Natasha Lyonne (Rachel), Elizabeth Olsen (Christina), Rudy Galvan (Angel), Jose Febus (Victor), e.a. Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2023

In het intieme huiskamerdrama His Three Daughters dwingt een naderend afscheid drie zussen om elkaar na lange tijd weer in de ogen te kijken. Gescheiden door hun carrièrekeuzes, familielevens en botsende karakters staan de vrouwen voor een lastige opgave: eensgezind zorg dragen voor hun stervende vader, en uiteindelijk ook eensgezind rouwen. De sobere setting doet het halve werk, maar het zijn de drie hoofdrolspeelsters die de film naar een hoger plan tillen.

Als de stellige Katie in de kernachtige openingsscène een betoog begint over de zorgstatus van haar zieke vader, duurt het even voor we zien tegen wie ze praat. De camera vangt haar in een statig shot en weigert de rest van de kamer in beeld te brengen; de zorgprofessional die haar geduldig aanhoort, krijgt even daarna pas zijn eigen spreekkader.

Na de eerste paar cuts neemt de camera wat afstand en komen de vrouwen die aan het gesprek deelnemen ook samen in beeld. Van de drie zussen in de ruimte was alleen Rachel al woonachtig in het appartement waar hun vader zijn laatste dagen doorbrengt. Katie en haar jongere zus Christina zijn voor de gelegenheid naar deze plek afgereisd.

De afzonderlijke shots van de drie vrouwen zijn treffend voor de aandachtige manier waarop (de buiten het festivalcircuit nog niet al te bekende) Azazel Jacobs in His Three Daughters te werk gaat. Haast nog meer dan het qua aanpak vergelijkbare Oscardrama The Father (dat óók een onemanshow van Anthony Hopkins was) toont de film de relaties tussen familieleden in een situatie van vergankelijkheid.

De gesprekken tussen Katie, Rachel en Christina leggen rap bloot hoe verschillend de karakters van deze vrouwen zijn, en het is dan ook niet verwonderlijk dat de eerste scheurtjes in hun verstandhouding snel volgen. Waar Katie prijs stelt op verantwoordelijkheid en etiketten, leeft Rachel een (in de ogen van haar zus) verslonst leven: ze rookt minimaal vier joints per dag, wed op verschillende sporten tegelijk en laat haar vaat gerust een dag staan.

De gevoelige, schuwe Christina staat letterlijk en figuurlijk tussen haar twee zussen in. Als de bom barst in een gesprek over Rachels leefgewoontes, is zij het die de boel probeert te sussen en het meest door de confrontatie geraakt lijkt. De uitgetekende karakterschetsen dreigen His Three Daughters wat schematisch te maken, maar het scenario en de vertolkingen van de drie actrices maken veel goed. Bovendien onderstreept Jacobs subtiel dat Katie en Christina er zelf ook zo hun 'slechte' gewoontes op nahouden.

Hoe verschillend zijn deze vrouwen nu écht, fluistert de film als die haar ontroerende einde nadert. Tegen die tijd kruipt ook de (tot dan toe) grote afwezige uit zijn schulp, en dat gegeven is nog wel het meest fascinerende element van dit prettig gedoseerde drama. Ruim een uur lang kibbelen en treuren Katie, Christina en Rachel om een man die het grootste gedeelte van de speeltijd zorgvuldig uit beeld wordt gehouden. His Three Daughters gaat niet over hem, maar over hén, en toch steelt hun zachtaardige vader op de valreep nog even de show.

Het is een genot om te zien dat minstens twee van de drie hoofdrolspeelsters in dit bescheiden project in hun grootste kracht worden benut. Elizabeth Olsen kan nog zoveel internetbuzz genereren met fantheorieën over Wanda Maximoff, ze is en blijft de talentvolle drama-actrice die zoveel indruk maakte in Martha Marcy May Marlene. De regisseur van die film, Sean Durkin, maakte later ook een familiedrama (The Nest) waarin haar tegenspeelster Carrie Coon al excelleerde. Eigenlijk voelt alleen Russian Doll-ster Natasha Lyonne een beetje als een vreemde eend in de bijt, maar dat heeft ook wel met haar dwarse rol te maken.

"Het is makkelijk om te vergeten dat er ook een buiten bestaat", zegt Christina op een gegeven moment. His Three Daughters is zo minimaal van opzet dat dat besef op dat moment ook bij ondergetekende indaalde. Laat de bescheiden aanpak je er niet van weerhouden om dit drama een kans te geven: vaak zijn het juist de kleinste ontmoetingen die de grootste indruk achterlaten.

His Three Daughters is te zien bij Netflix.