Wat krijg je als je Project X pepert met de dromen van een jongere generatie? In de levendige, maar onevenwichtige highschoolkomedie Incoming zoekt een verlegen tiener die net komt kijken toenadering tot een meisje dat al een jaar studeert. Een groots opgezet huisfeest zou hem wel eens het buitenkansje kunnen bieden waar hij zo wanhopig naar op zoek is.
Incoming begint met een scène die niet zou hebben misstaan in een van de American Pie-films. Voorbeeldpuber Benj mijmert in zijn slaapkamer over de liefde van zijn leven, de schier onbereikbare Bailey. Net als hij zijn perfecte kus oefent op de spiegel van zijn slaapkamer, komt zijn oudere zus Alyssa binnen. Tijd om zich te fatsoeneren heeft Benj niet: Bailey is een van Alyssa's beste vriendinnen, en over dertig seconden staat ze op de stoep.
Hoewel een deel van deze coming-of-agefilm zich wel degelijk afspeelt in en rond de schoolgangen, werkt de film snel toe naar een onvergetelijk huisfeest. Als 'brugpieper' kan Benj normaal gesproken alleen dromen van een plek op de gastenlijst, maar het lot is hem gunstig gezind: de avond wordt georganiseerd door de broer van een van zijn beste vrienden. Uiteraard komt Bailey ook, en dus vertrekt onze schuchtere hoofdpersoon met een hoger doel naar de feestlocatie.
Zo overzichtelijk als het uitgangspunt van Incoming op papier aandoet, zo chaotisch is de uitwerking. De gebroeders Dave en John Chermin, die debuteren als speelfilmregisseurs, vergalopperen zich in een krappe anderhalf uur aan een overdosis van sociaal ongemakkelijke situaties. Die volgen elkaar in een zodanig rap tempo op dat de geloofwaardigheid van het geheel ver te zoeken is, al scheelt het dat de twee daar als scenaristen ook helemaal niet op uit lijken. Stop de meest verknipte clichés van highschool-komedies in een blender, strijk de scherpste randjes weer zorgvuldig glad en Incoming is wat je krijgt.
De jonge cast, aangevuld met een hysterische Bobby Canavale (Third Watch), vliegt de dialogen met fris enthousiasme aan, maar dan moet het scenario natuurlijk óók meezitten. Het dieptepunt volgt vroeg in de film, als Benj thuis wordt opgepikt door een ouderejaars die gecharterd is om op deze eerste schooldag voor privéchauffeur te spelen. Binnen de kortste keren pakt de bestuurder er een lachgasballonnetje bij en sleurt Benj in versufte staat mee naar een skatepark. Het vervolg laat zich raden: daar wordt natuurlijk gedeald. Benj beseft amper wat hij meemaakt en arriveert ietwat murw geslagen op school.
Als we Netflix zelf moeten geloven, is deze tienerkomedie "gewaagd" van toon en insteek, maar juist op dat vlak kunnen de makers moeilijk keuzes maken. Lijkt het (gretig naar Project X knipogende) huisfeest bij de stoere broer van Koosh het ene moment nog te ontaarden in een Parasite-achtige geweldsorgie, het andere moment worden we verrast met meezingkitsch waar Glee nog bij verbleekt. Voeg daaraan toe dat de twee onafscheidelijke vrienden van Benj uit het eerste seizoen van Stranger Things lijken te zijn weggelopen, en de tegenstelling is compleet. Is deze partycocktail nu pikant of alcoholvrij?
Eén ding heeft Incoming mee: de stortvloed aan kolderieke scènes verveelt geen moment. De gedachte "gaan we écht hiernaartoe?" drong zich bij ondergetekende vaker dan eens op, en dat is tegelijk een goed en een slecht teken. Deze geflipte komedie is er een van een zucht en een glimlach, maar zéker als tienerkijker teken je daar vermoedelijk gretig voor. Dé gedoodverfde highschoolkomedie van een nieuwe generatie wordt Incoming waarschijnlijk niet, maar de poging is op zijn minst aandoenlijk.
Incoming is te zien bij Netflix.
