in Recensies
Update:
Thelma leeft haar eigen leventje, en krijgt regelmatig haar volwassen kleinzoon op bezoek die haar helpt met computerzaken. Op een dag krijgt ze een telefoontje van iemand die zich voordoet als haar kleinzoon die veel geld nodig heeft voor een spoedgeval. Ze maakt het over, maar ontdekt kort daarna dat ze is opgelicht. De politie kan haar niet helpen, dus ze gaat op een eigen wraakmissie.
In de eerste scène wil Thelma haar kleinzoon Daniel een geluidsfragment laten horen dat ergens in haar inbox zit. Zodra ze het heeft gevonden klinkt een zingende man en verschijnt een ingelijste foto van een oude man in beeld. Met minimale middelen legt de film in een klap uit dat Thelma een weduwe is die nog steeds veel van haar man houdt, en graag dit fragment wil delen met haar geliefde kleinkind. Meteen is duidelijk dat je een goede film te zien krijgt.
Het blijkt geen valse belofte, want Thelma is een heerlijke film met een grappige en geslaagde aanpak. Kort na die opening kijken Thelma en Daniel een Mission: Impossible-film. Want dat is wat dit gaat worden. Meteen daarna wordt ze opgelicht. Heel sneu, maar zelfs daar zit een grapje in wanneer Thelma op straat een vrouw aanspreekt omdat ze haar meent te kennen. Het kabbelt wat voort, ze concluderen ze dat ze elkaar niet kennen, en ze loopt verder. Actie in een rustig tempo met ruimte voor onderbrekingen.
Thelma gaat naar de locatie waar ze het geld naartoe moest sturen, besluit op een missie te gaan en vanaf dat moment voltrekt het verhaal zich zonder al te veel tijdverdichting op een en dezelfde dag. Terwijl ze op haar scootmobiel rijdt, klinkt er opzwepende muziek als in een actiefilm. Er zijn achtervolgingen, zelfs een explosie. Maar werkelijk alles is uitgevoerd in een kleinschalige bejaardenstijl. Het is origineel en het werkt.
Thelma is amusant, maar ook weer niet hilarisch. Er valt genoeg te lachen, maar het is geen komedie van de bovenste plank. Af en toe zijn er emotionele momenten die zeker mooi zijn, maar ze gaan ten koste van de humoristische sfeer. Dan verdwijnt de gulle lach en maakt plaats voor stil gegniffel.
De cast is klein maar mag er zijn. Thelma krijgt hulp van vriend Ben, gespeeld door wijlen Richard Roundtree (Shaft), en haar kleinzoon Daniel is Fred Hechinger die sinds het eerste seizoen van White Lotus wordt overspoeld met rollen. En dan zijn er nog Clark Gregg (The Avengers) en de altijd grappige Parker Posey.
Maar de echte ster van de show is natuurlijk June Squibb. In de film is Thelma drieënnegentig, in het echt is ze dat ook. Ze kreeg pas op latere leeftijd (1985) rollen, maar heeft sindsdien nooit stilgezeten. Velen zullen haar vast kennen uit een of andere film waarin ze het 'oude dametje' speelde. Dat ze een hoofdrol kan vervullen is hierbij bewezen. Een verkeerde stap op een traptrede is nog nooit zo spannend geweest, nog nooit gaf een film zo'n zin om rond te hangen bij een bejaarde vrouw.
Het avontuur verloopt op een slakkentempo, maar is op geen enkel moment saai. Het doel is duidelijk; iedere kijker staat aan haar kant en hoopt dat ze haar geld terugkrijgt. Maar de reis is meer dan alleen dat. Deze queeste maakt ook duidelijk dat het onterecht is om oude mensen te snel af te schrijven als onbekwaam. Maar ook dat bejaarden soms moeten accepteren dat ze niet alles zo goed kunnen als vroeger. Letterlijk zoiets simpels als struikelen kan ervoor zorgen dat je als een schildpad op je rug ligt totdat iemand je vindt... of erger.
Schrijver en regisseur Josh Margolin jongleert soepeltjes met alle materie en baseerde Thelma op zijn eigen oma Thelma die na een korte aftiteling nog in beeld komt. Dit is dus ook een project vol liefde voor hem, en dat is te merken aan hoe menselijk hij bejaarden neerzet. Soms sterker dan anderen doorhebben, dan weer pijnlijk fragiel.
Het verhaal leidt naar een enigszins voorspelbaar, maar toch bevredigend hoogtepunt. Als actiefilm moet er natuurlijk een heftige confrontatie komen met de slechterik. De uitvoering blijft rustig en het is prettig dat Margolin niet koos voor een hysterische aanpak. Het is sowieso verfrissend om een komedie te zien die niet draait om overmatig drank- en drugsgebruik.
