Hier noemen we het beestje een hooiwagen, in het Engels is het officieel een 'harvestman', maar vaak zeggen ze 'daddy longlegs'. De naam heeft iets verontrustends en dat is precies waar filmmaker Osgood 'Oz' Perkins graag voor gaat. De film gaat niet over spinnen, maar er is een kleine connectie omdat de hooiwagen in de categorie 'kelderspinnen' valt. Er wordt gerefereerd naar iets wat beneden zit. Hoe, dat merkt iedereen die deze verontrustende jacht op een seriemoordenaar gaat zien vanzelf wel.
In de jaren negentig is Lee een onopvallende FBI-agent, totdat ze tijdens een missie intuïtief kan aanwijzen in welk huis hun doelwit zich bevindt. Haar gave krijgt erkenning en ze wordt ingezet op de zoektocht naar een seriemoordenaar die al tientallen jaren sporadisch toeslaat. Dat blijkt een verstandige keuze, want Lee ontcijfert raadsels waar anderen zich langer zonder resultaat over bogen. Dat is echter geen toeval, en Lee zal ontdekken waarom.
De naam van de schrijver/regisseur zal weinigen wat zeggen, maar velen kennen wel dat sulletje uit Legally Blonde dat telkens wordt afgewezen, totdat Reese Witherspoon doet alsof ze door hem gedumpt is maar nog altijd naar hem hunkert. Dat is Oz Perkin en levert zelf soms ook een film af. Longlegs is moeilijk te plaatsen. Hij valt in de griezelsector, maar meer voor filmhuizen dan mainstreambioscopen.
Toch zal Longlegs een breder publiek aanspreken. Het is weliswaar een ongewone film met een traag tempo en veel focus op de sfeer, maar tevens een jacht op een seriemoordenaar die heel wat misdaadliefhebbers zal aanspreken. Ook de horrorliefhebbers worden niet teleurgesteld, want Perkins' ongewone aanpak bevordert de onvoorspelbaarheid. Niet weten wat er gaat komen, houdt de spanning er flink in.
Lee is alleen thuis in haar aparte, ietwat beklemmende woning. Dan denkt ze iemand te horen. Perkins toont Lee in een kamer, maar aan de zijkant is ook een stukje te zien van haar halfdonkere keuken. Zien we daar zo een schim voorbij rekken? Erger nog: springt er iemand uit tevoorschijn? Het is verfrissend om te zien dat Lee geen stereotiepe angsthaas is. Wanneer ze meent iets te zien loopt ze er direct en snel op af.
En dan is er nog de grote aandachtstrekker (op meerdere manieren, want hij is weer lekker op dreef): Nicolas Cage als 'Longlegs'. Fan of geen fan, hij is hier helemaal in zijn element als zo'n typische Amerikaan bij wie de nodige schroefjes los zitten. Op zijn stem na is hij volledig onherkenbaar. In eerste instantie lijkt zijn uiterlijk gebaseerd op Buffalo Bill uit The Silence of the Lambs maar dat bleke huidje en rare puntige neusje maken hem meer Michael Jackson.
Op wie hij ook lijkt, hij speelt hem freaky. Iedereen kan zien dat er heel wat steken los zitten bij dit personage. In de VS kun je dan nog steeds gewoon je leven leiden zonder dat iemand hulpinstanties inlicht. En dan is hij ook nog eens een gevaarlijke, totaal onberekenbare gek. De scènes met Cage zijn retespannend en uiterst vermakelijk. Maika Monroe is wat dat betreft niet de meest enerverende hoofdrolspeelster met haar apathische blik.
In het begin is de vergelijking met The Silence of the Lambs gauw gemaakt: een jong FBI-groentje wordt ingezet op een lopende zaak met een lugubere seriemoordenaar die een raadselachtig spoor achterlaat. Maar op den duur verdwijnt dat gevoel en neemt Longlegs zelf alle ruimte in, want het is een apart verhaal.
Een zwak punt is het gebrek aan urgentie. Er zit geen ontvoerde vrouw in een put op een gruwelijke dood te wachten. Er wordt wel gesproken over een mogelijke nieuwe aanslag, maar daar blijft het bij. Wel onderscheidend zijn de horrorelementen, die niet alleen bestaan uit Lees voorspellende gave, maar ook uit andere fantastische ingrediënten. Het plot is allerminst voorspelbaar, maar de wending voelt als een verplicht nummertje, ook al past dat binnen het verhaal.
Toch is het een geslaagde film voor liefhebbers van spannende misdaad, horrorfans en bezoekers van filmhuizen. Dat zijn drie doelgroepen in één klap. In dat opzicht, maar ook vanwege de spanning en het vasthouden van de aandacht, is Longlegs de beste film die Perkins tot nu toe heeft afgeleverd.
