in Recensies
Update:
Wat eeuwenlang intuïtie is genoemd bleek uit redelijk recentelijk onderzoek 'het oppikken van micro-expressies' te zijn. Slechts een kleine groep kan dit, dus niet noodzakelijk ieders onderbuikgevoel klopt. Maar hoe dan ook: wanneer een vrouw aan de bel trekt heeft de maatschappij eerder de neiging haar niet te geloven dan wel. Dit ongeloof resulteert nog steeds soms in hun dood. Watcher gaat over dit probleem. Goed dat het belicht wordt, maar de uitwerking laat te wensen over.
Wanneer Julia's partner Francis een goede baan krijgt aangeboden in Boekarest besluit ze haar falende acteercarrière aan de wilgen te hangen en met hem mee te gaan. Terwijl Francis overdag werkt en 's nachts prima slaapt, zit zij alleen thuis en ligt ze 's nachts wakker - en ziet daardoor een overbuurman die altijd maar aan het gluren is. Al gauw heeft ze ook op straat het gevoel dat ze wordt gevolgd, maar niemand gelooft haar.
Watcher komt moeizaam op gang: de opening is een saaie scène in een taxi en het duurt lang voordat we enige informatie krijgen over de personages. Het is duidelijk dat ze in Roemenië zijn omdat Francis daar werk kreeg, maar daar houdt het op. Julia, een knap maar nietszeggend muisje, hangt erbij terwijl Francis gesprekken voert in een taal die zij niet spreekt.
Buurvrouw Irina die maar een kleine rol heeft is als personage vele malen interessanter, rondom haar gebeurt van alles maar zeker niet te veel. Als de makers zo'n iemand kunnen bedenken, waarom zijn de hoofdpersonages dan zo saai en simpel? Tegen de tijd dat er meer achtergrond is geboden is het plot al in volle gang (en blijkt er geen reden te zijn geweest om zaken achter te houden).
De man van wie Julia vermoedt dat ze haar bespiedt en stalkt ziet er uit als een stereotype engerd. Wat zonde dat de film het zo clichématig op uiterlijk gooit, en het beeld versterkt dat mensen die afwijken van de norm voor aantrekkelijkheid rare figuren zijn. Later in de film duikt buurvrouw Irina's ex-vriend op. Dat is wel een knapperd en hij helpt Julia zelfs, dus laten we vooral negeren dat het een agressieve en controlerende klootzak is.
Ook wordt het de kijker lastig gemaakt door Julia te weinig munitie te geven. Het is echt niet zo gek dat niemand haar gelooft, want het ligt er alles behalve dik bovenop dat ze echt gevaar loopt. Er loopt een lijntje over een lokale seriemoordenaar, maar die wordt al gauw opgepakt en hij komt niet meer ter sprake. Het lijkt er op dat het Julia gewoon stoort dat een stille, onaantrekkelijke man uit haar straat soms opduikt waar zij is (zoals de nabije supermarkt).
Visueel zit de sfeer er dan weer wel goed in. Kille, wijde shots van Julia alleen in haar appartement. De mooie maar onbekende omgeving van Boekarest. Een seksscène gezien vanaf buiten zodat de kijker leert hoe makkelijk het is om naar binnen te gluren. Daar komt nog eens bovenop dat Julia er niemand kent, alleen wordt gelaten omdat Francis moet werken en de taal niet spreekt - alhoewel dat storend kan werken op momenten dat er mensen over de vloer komen, omdat het universeel onbeleefd is om aan tafel een taal te spreken die de gastvrouw niet kent.
Er zijn geen acteerprestaties die er bovenuit springen. Die buurman die Julia eng vindt wordt gespeeld door Burn Gorman, zo'n acteur die sommigen zullen herkennen aan zijn gezicht. Die houdt het voornamelijk bij stil zijn en geen direct oogcontact maken. Maika Monroe als Julia toont zeker frustratie over niet geloofd worden, maar meer dan voor de hand liggende irritatie toont ze niet.
Watcher mag een 'slow-burner' genoemd worden omdat het tempo zeer laag ligt. Richting het einde zelfs te laag, want Julia hoort de telefoon afgaan van iemand ,waarvan zij eerder meende dat die persoon in gevaar was (en sindsdien niet meer is gezien), maar maakt zich daar niet bepaald druk over.
En zo is er uit het niets een spannende korte climax, een gehaaste afronding en dan verschijnt de aftiteling al in beeld. Daar waar voorheen alle rust werd genomen om iets op te bouwen, is er opeens haast. Julia krijgt geen enkele rechtvaardigheid door gelijk te krijgen van al die personages die weigerden haar te geloven. Zodra het gevaar is gepasseerd is de film afgelopen.
Dit had een geslaagde thriller kunnen zijn die laat zien hoe gekmakend andermans ongeloof kan zijn, en hoe gevaarlijk het is om iemands waarschuwingen te negeren. In plaats daarvan toont het een vrouw die oprecht gelijk heeft, maar niet genoeg materiaal krijgt van het script om dit duidelijk te maken. En dan alsnog steun krijgt van haar partner en de politie (die terecht niet genoeg bewijsmateriaal hebben om actie te ondernemen). Wanneer het beeld op zwart gaat en de namen van de acteurs in beeld komen blijft er een onverzadigd gevoel achter. Misschien was het originele scenario van Zack Ford beter en is dit het gevolg van het ingrijpen van een regisseur of producent die dacht: 'ik kan dit beter.'
Watcher is te zien bij Prime Video.
