in Recensies
Update:
In een gevoelsmatig ver verleden, toen anime zijn plek vond in het Westen in de krochten van het internet via torrents en illegale streams, was het niet te bedenken dat we hier jaren later via streamingdiensten getrakteerd zouden worden op niet alleen de anime maar zelfs vele speelfilmremakes. Het omslagpunt was de komst van Rurouni Kensin. Sindsdien krijgt vooral Netflix er geen genoeg van. Vaak aan budgetten geen tekort, maar helaas aan kwaliteit wel, uitzonderingen daargelaten. Golden Kamuy schaart zich, ondanks wat goede aspecten, niet geheel onder deze uitzonderingen.
Saichi Sugimoto vecht in de Russisch-Japanse oorlog. Door vele miraculeuze momenten waarin hij ogenschijnlijk dood had moeten zijn, maar overleeft, krijgt hij de naam 'Immortal Sugimoto'. Na de oorlog is hij klaar met het geweld en begint hij een nieuw leven als goudzoeker in Hokkaido. Daar hoort hij al snel een legende over goudstukken van de inheemse Ainu. Deze schat is verstopt en de enige manier om achter de locatie te komen, is via de tatoeages op de lijven van vierentwintig ontsnapte gevangenen.
De film opent prachtig met een actiescène die meteen laat zien dat er geen gebrek aan budget is. De omgevingen zijn mooi in beeld gebracht en de actie is goed gechoreografeerd. Toch wordt het snel duidelijk dat er ook bij Golden Kamuy te veel is gekozen om de visuele stijl van personages te letterlijk te vertalen vanuit de manga. Zo lijkt het meer op een cosplaywedstrijd dan een geloofwaardige film. Hetzelfde geldt voor de gezichtsuitdrukkingen van de hoofdpersonages.
Daar komt meteen bij kijken dat de humor wat kinderachtig is. Ergste boosdoener hierin is Yoshitake Shiraishi, een van de gevangenen met zijn rug vol inkt, die vrijwel letterlijk gelaatsuitdrukkingen overneemt uit de manga en anime. Ook steekt zijn luchtige en grappig bedoelde personage te veel af tegen de verschillende medegevangenen en de geschetste wereld. Ook het grapje dat bruine miso op poep lijkt, hoeft écht niet meermaals herhaald te worden.
Daarnaast gebeurt er genoeg in het verhaal en worden er bijzonder veel personages geïntroduceerd. Asirpa is een van de inheemse Ainu en gaat op reis met Sugimoto. Hun chemie is leuk en aanstekelijk. Toch zijn er te veel personages die te weinig tijd krijgen om te groeien. Zelfs Sugimoto zelf blijft tot een van de laatste scènes vrij ondoorgrondelijk. Pas vanaf dat moment kan Sugimoto rekenen op enige empathie, maar dat is natuurlijk veel te laat.
Deze aanpak werkt wel bij de schurk, militair Tokushiro Tsurumi. Hij zoekt ook naar het goud en wil het liefst de concurrentie wegvagen. Er wordt niet bijster veel over hem bekend, maar zijn personage is dreigend en op een goede manier overdreven. En hij is niet het enige hoogtepunt. De vele gevechten zijn opvallend grafisch, spannend en goed gechoreografeerd.
Golden Kamuy zal het stukken beter doen bij fans van de manga en anime. Voor onbekenden gaat het verhaal net wat te snel en worden personages niet genoeg uitgediept. De vele meeslepende gevechten zijn prima, maar dat is toch niet genoeg. Het willekeurige, abrupte einde is daarbij wat onbevredigend en lijkt vooral de deur wagenwijd open te zetten voor een volgende film, maar het is nog maar de vraag of het binnenlopen van die deur de moeite waard is.
Golden Kamuy is te zien bij Netflix.
