A Few Mornings, an Evening volgt het dagelijks leven op het afgelegen Tsjechische platteland, waar Jana Beneová samen met haar man en haar schaapsherder (een zwart-witte bordercollie) een kleine boerderij bewoont. Een bont gezelschap van geiten, schapen, ganzen, katten, een grote groep kippen en aanvliegende vogels maakt de familie compleet. De slow cinema brengt het leven op de boerderij mooi in beeld en de lange shots laten het gescharrel van de dieren goed tot zijn recht komen.
Het is een rustgevend geheel en tegelijkertijd een ode aan de beweeglijkheid van de natuur, want de camera zit haarscherp op de dierenhuid. De stofdeeltjes dansen in het zonlicht van de stal en de witte vachten van de geiten glanzen. Wie wegzinkt in [b]A Few Mornings, an Evening ziet dat er van alles gebeurt in het dagelijks leven op de boerderij, dat ogenschijnlijk gewoon zijn gangetje gaat. Dat rommelige ontstaat vooral als je dieren de hoofdrol geeft.
Wat Jana in haar vertrouwde ritme ook onderneemt, er is steeds meer dan genoeg gelummel om haar heen. Een klein zwart schaapje snuift het ochtendgloren op en besluit op een zeker moment dat het tijd is om keihard te blaten. Een kip heeft zich behaaglijk op de rug van een schaap genesteld, een kip rent alvast voor haar uit, een kip steekt haar hoofd in een emmer. Of een kip fladdert omhoog en flikkert op de achtergrond weer pardoes van een hek.
Er wonen een hoop kippen op de boerderij en hun karakters zijn nogal verschillend. Sommigen zijn er als de kippen bij om tegen de boerin op te springen of met elkaar te kibbelen, terwijl andere tevreden scharrelen of juist permanent in de war lijken te zijn. Soms zie je de kippen duidelijk even nadenken en vraag je je af: welke keuzes maakt een kip?
Jana is volledig vertrouwd met haar dieren. Het is een liefdevol en rustig samenzijn met een grote vanzelfsprekendheid. 's Ochtends haalt ze de kippen uit de schuur. Als de laatste kip naar buiten tuimelt en ondanks de vele aanmoedigingen van de boerin met frisse tegenzin vooruit blijft sukkelen, tilt ze haar met een moederlijke zucht op. Zo gaan ze achter de rest aan.
Deze rust wordt alleen verstoord door een grote witte bok (speciaal opgehaald van een andere boerderij voor het paarseizoen) die voor geen meter luistert. Pas dan besef je hoe gestroomlijnd het geheel op de boerderij was. De boer en boerin moeten alles twintig keer herhalen en dan nog doet hij zijn eigen ding - de onverlaat blijft aan een blaadje peuzelen terwijl de rest van de kudde al vertrokken is of op hem staat te wachten. Je ziet Jana soms denken dat het leven op de boerderij gewoon niet opschiet, want er is altijd wel een schaap, geit of kip met een bui, maar daar legt ze zich bij neer.
Het leven op het platteland leent zich makkelijk voor romantisering, maar A Few Mornings, an Evening overdrijft gelukkig niks. Je raakt subtiel betrokken bij de afhankelijkheid van de dieren - soms vallen de staldeuren dicht en zit je samen met de geiten in spanning wanneer de boerin terugkomt. Of ze nog wel terugkomt. De deur van het huis wordt voor de neus van de collie dichtgegooid, dus gaat hij maar met zijn snuit op het erf liggen.
Jammer is dat er geen ondertiteling zit bij de gesprekken die de boerin met haar dieren voert. Er zijn veel kleine interacties en losse zinnen in het Tsjechisch. Dit zorgt ervoor dat je net als de dieren aandachtig naar de toon van haar stem luistert, maar het zou ook leuk zijn geweest om te verstaan wat ze tegen haar kippen zegt.
A Few Mornings, an Evening is een verfrissende film zonder pretenties en een beleving op zich. Geweldig is dat de kippen tijdens de aftiteling allemaal bij naam worden genoemd.
