'Abigail': vermakelijk rommeltje
Recensie

'Abigail': vermakelijk rommeltje (2024)

Knotsgekke vampierhorror met ijzersterke titelvertolker omarmt de onnozelheid te weinig.

in Recensies
Leestijd: 2 min 46 sec
Regie: Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett | Scenario: Guy Busick, Stephen Shields | Cast: Melissa Barrera (Joey), Dan Stevens (Frank), Kevin Durand (Peter), Kathryn Newton (Sammy), Alisha Weir (Abigail), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2024

Een groep criminelen werkt samen om de ogenschijnlijk onschuldige twaalfjarige Abigail te kidnappen. Ze klaren de klus ternauwernood en het enige dat zij daarna moeten doen is het kind vierentwintig uur lang in een herenhuis bewaken. In die tijd is het de bedoeling dat de vader, een figuur uit de onderwereld, hen vijftig miljoen dollar betaalt. Wat na een hakkelig begin op een makkelijke klus lijkt, verandert al snel in een nachtmerrie voor de groep. Abigail is naast schattige ballerina namelijk ook een bloeddorstige vampier.

De opzet van het verhaal is lekker overtrokken en de cast lijkt hier met veel plezier aan mee te werken. Als criminele bende spreken ze elkaar alleen aan met verzonnen voornamen. De kijker komt iets meer te weten wanneer Joey, de meest normale van het stel, de achtergronden van haar teamleden raadt. Ze zijn extreem beknopt, maar het is net genoeg om in de personages geïnteresseerd te raken, ook al zijn ze erg cliché.

Zo is er de domme spierbundel, de jonge technicus, de serieuze ex-soldaat et cetera. Toch geven zij allen veel persoonlijkheid aan hun personages. Vooral Kevin Durand speelt spierbundel Peter geweldig. De 'leider' van de groep Frank is even mysterieus als gevat. Alisha Weir als Abigail overtreft hen echter allemaal. Het is een bijzonder goede prestatie van de kindactrice die alle facetten van Abigail even verraderlijk als gelaagd neerzet. Naadloos wisselt ze tussen schattig en angstaanjagend.

Het verhaal is ietwat rommelig en bewandelt vooral het bekende pad. Het is de kijker al snel duidelijk dat het hier om een horrorfilm gaat. Opbouwen is natuurlijk prima, maar het duurt veel te lang. De kijker is al lang klaar om de volgende stap te zetten, maar de film zelf niet. Domme en rare beslissingen van de personages teisteren ook deze horrorfilm. Geen kans blijft onbenut om de groep op te splitsen. Samenwerkingen wisselen per minuut.

Als het verhaal dan eindelijk op gang komt, volgt een aantal gruwelijke scènes die nergens voor terugdeinzen. Later voert de film dit te ver door en komt de overdrijving wat onnozel over. Dat komt de spanning niet ten goede. Abigail lijkt onzeker over welke kant hij op wil. Het gevolg is een halfbakken sfeer die nooit beklijft.

Ook de humor werkt vaak niet, vooral in scènes met Sammy, de jonge technicus die eigenlijk wat lui en verveeld is. Flauwe opmerkingen tijdens levensbedreigende situaties voelen wat misplaatst aan, zelfs op de momenten dat Abigail zijn overdreven kant omarmt. De grappen van en over Peter werken wel. Door hun simpelheid, maar ook door de perfecte gelaatsuitdrukkingen van Kevin Durand.

Joey is het hoofdpersonage, maar helaas een tikkeltje saai, vooral vergeleken met de rest. Er is een verrassende twist voor nodig om haar een stuk interessanter te maken, maar voor echte binding komt het te laat. Het setontwerp is bijzonder mooi en het huis waar de groep in vertoeft zit bomvol karakter. Ook de vampier ziet er verdomd griezelig uit en Alisha Weir haalt alles uit haar rol. Helaas is de film te rommelig en niet zelfverzekerd genoeg. Prima vermaak, maar voor het echte griezelwerk kun je beter ergens anders je tanden in zetten.