New Mexico, 1989. In niemandsland bevindt zich een sportschool, waar de grootste spierbonken van de omgeving komen. De gym wordt gerund door Lou. De eenzame lesbienne spendeert haar tijd met het afslaan van de avances van de krankzinnige Daisy en het ontstoppen van smerige toiletten. Het is geen rooskleurig bestaan. Daar lijkt verandering in te komen wanneer Lou valt voor de gespierde Jackie.
Vanaf het eerste moment voelt Lou iets voor Jackie. Het is duidelijk dat Lou niet past in het mannenwereldje van haar sportschool. De vonk slaat over nadat Jackie zich verzet tegen drammerige spierbonken die haar proberen te versieren. Hun klik verandert snel in een relatie. Dat zorgt voor een conflict als uitkomt dat Jackie voor Lous criminele vader werkt.
Sterker nog, om die baan te krijgen heeft Jackie seks gehad met Lous zwager JJ. Deze complexe verhoudingen tussen personages zorgen voor een sterk en intrigerend conflict dat enorm escaleert. Hoewel de hele situatie heerlijk overdreven is, blijft alles geloofwaardig binnen de context van de film.
De eerlijke houding ten opzichte van de Hulk-achtige spieren van de bodybuilders draagt bij aan dat gevoel. Jackie wil meedoen aan een wedstrijd in Las Vegas, en Lou biedt haar 'hulp' aan met steroïden die ze illegaal heeft verkregen. Hoewel Jackie al een behoorlijk figuur heeft, is haar zucht naar perfectie te sterk en raakt ze verslaafd aan de drug.
Elke keer dat ze steroïden neemt en haar spieren aanspant hoor je de spieren strekken. Dat subtiele en simpele geluid is oncomfortabel. Door het geluid klinkt het alsof haar lichaam op springen staat, alsof er ieder moment iets kan knappen. Deze representatie van steroïden is misschien overdreven, maar het zorgt voor een gepast onrustig gevoel.
Zonder iets weg te geven escaleert de gehele situatie op een ijzingwekkende manier. Katy O'Brians dominante postuur en Kristen Stewarts ingetogenheid en vastberadenheid zorgen voor een fantastische balans in de interactie tussen de twee personages. Ze vullen elkaars gebreken aan. Hun dynamiek wordt echter uit balans gebracht door de gecoördineerde, kwaadaardige kracht die Ed Harris als een koude, calculerende gangster met zich meebrengt. Hoewel O'Brian en Stewart fantastisch presteren, steelt Harris de show in iedere scène waar hij in zit.
Love Lies Bleeding zou geen A24-film zijn zonder een abstracte twist. Deze maakt de film wat minder toegankelijk, maar fans van de studio zullen smullen van deze heerlijke, bloedstollende thriller. De invloeden van Paul Verhoeven, voornamelijk zijn controversiële film Showgirls, zijn merkbaar en gewaagd. Risico's werken niet altijd, maar in dit geval maken ze de film gelukkig vele malen sterker.
