Het regiedebuut van Dev Patel, die als acteur natuurlijk al een aantal parels op zijn naam heeft staan, kiest voor een verrassend genre: de kneiterharde actiefilm. Patel heeft in zijn films nog niet heel veel kont geschopt, maar als iets duidelijk wordt, is dat hij het als een van de beste kan. Een film die zijn inspiraties niet onder stoelen of banken steekt, zonder dat het ordinair leentjebuur wordt. Ongelooflijk brute actie gemixt met genoeg persoonlijkheid en sentiment. Enorm knap als eerste productie die wat belooft voor de toekomst.
Monkey Man volgt het verhaal van een anonieme jongeman die soms Kid wordt genoemd. In de achterbuurten van India verdient hij geld met straatgevechten. Vervolgens wurmt hij zich een weg naar boven in een lokaal restaurant, waar louche dingen gebeuren naast de diners. Hij is uit op wraak op verschillende figuren in machtsposities die hem in het verleden persoonlijk het leven zuur hebben gemaakt.
Het verhaal is simpel, doch effectief. Het is allesbehalve nieuw, maar door een fenomenale opbouw en voldoende sentiment onderscheidt het zich van andere actiefilms. Het tempo en de flow van de film zijn perfect op elkaar afgestemd. Vooral in het begin zorgt dat voor een mooie opbouw die later nog eens terugkomt, maar dan met een compleet andere invulling. Het gooit de doorsnee verhaalvertelling overboord, zonder effectiviteit in te leveren.
De inspiratiebronnen zijn overduidelijk en Patel probeert ze ook niet te verbergen. Hij heeft duidelijk gekeken naar films zoals John Wick, The Raid en Oldboy en steekt de beste actie- en plotelementen in een nieuw jasje. De invloeden vanuit Bollywood en Hollywood leiden tot een mix die het beste van beide werelden vertegenwoordigt. De meeste inspiratie komt uit snoeiharde actiefilms uit Oost-Azië uit de jaren negentig.
Monkey Man blinkt het meest uit in de actiescènes. Ze zijn gruwelijk, hard en enorm origineel. De scènes zijn bijzonder dynamisch en de camera staat geen seconde stil. De choreografie is doordacht en snel. Zeker wat later in de film, als de Kid een trainingsmontage of twee achter de rug heeft, zijn de actiescènes nóg origineler en worden naast vuisten en voeten ook de mond, vingers en objecten gebruikt.
De film ziet er prachtig uit en het bijzondere kleurgebruik voelt zwoel en warm aan. Het geeft de rustigere momenten veel karakter. Ook de veelzijdige muziek, variërend van hiphop tot metal en traditioneel Indiase muziek, geeft de scènes extra kracht. Zelfs de zeldzame grappen werken goed, maar doorbreken de serieuze toon niet teveel.
Er zijn wat minpuntjes zoals de wat rommelige tweede helft en het culturele randje dat wat wegvalt. Voordat hier te veel bij stilgestaan kan worden, vliegt de actie alweer om de oren. De film is stijlvol, spannend, bij tijden hartverwarmend en bovenal steengoed. Enorm knap voor de eerste film achter de camera. Dit belooft wat voor de toekomst!
