Zou het een goed idee zijn om Johan Nijenhuis met steun van het Nederlands Filmfonds een soort Star Wars van de Lage Landen te laten maken? Nou nee, voor een sciencefictionfilm van dergelijke schaal heb je ook een Hollywoodconform budget nodig, anders wordt het eerder lachwekkend. Deze gevolgtrekking geldt in zekere mate ook voor Heart of the Hunter, waarmee regisseur Mandla Dube met beperkte middelen probeert een Zuid-Afrikaanse Bourne-film te maken. Niet meer doen asseblief!
Zuko Khumalo, een voormalig huurmoordenaar voor de regering, wordt op een dag terug gezogen in het wereldje van politieke intrige en afrekeningen. Zijn vijand blijkt een criminele playboy te zijn, die wordt beschermd door de presidentiële inlichtingendienst onder leiding van de corrupte Molebogeng Kwena. Zij stuurt op haar beurt een moordenaar achter Zuko en zijn medestanders aan. Deze man met de toepasselijke naam 'Tiger' besteedt waarschijnlijk evenveel tijd aan het gellen van zijn haar als aan gevechtstraining en is nooit te beroerd om deel te nemen aan een staccato vuistgevecht. Zuko moet aan de bak.
Het verloop van Heart of the Hunter is voorspelbaar en rommelig tegelijk. De grote lijn is een verhaal over een man met een 'particular set of skills' die onvrijwillig uit zijn pensioen wordt geroepen, zoals al zo vaak (beter) werd verteld. In Heart of the Hunter is dit verhaal helaas onsamenhangend en mist focus. Iedereen heeft het over gebeurtenissen uit het verleden, waarvan vaag blijft hoe de vork in de steel zit of wat ze überhaupt met de huidige ontwikkelingen van doen hebben.
Door die vaagheid raak je niet betrokken bij het plot en de protagonisten; alles blijft onbestemd. Er worden lijntjes uitgegooid die eigenlijk niet worden binnengehaald (over de titel van de film bijvoorbeeld) en zijpaadjes betreden die best onontdekt hadden mogen blijven. Het blijft bijvoorbeeld lang onduidelijk wat de betekenis van de proloogscène is, waarin een gemaskerde man met een speer een moord pleegt. De kijker probeert die gebeurtenis in het verhaal dat volgt in te passen, maar uiteindelijk blijkt dat het maar een willekeurige illustratie van Zuko's verleden was.
Heart of the Hunter is letterlijk en figuurlijk een fletse film. Over veel scènes hangt een grijze of blauwe waas, die hetgeen zich afspeelt koud en afstandelijk maakt. Daarnaast is de actie eerder adrenaline verlagend dan opwindend te noemen, soms op het lachwekkende af. Tijdens een van de 'grootste' actiescènes moet Zuko langs een roadblock met bewapende huurlingen zien te komen. Hij zit op een motorfiets - waar hij nog even een lekkere wheelie op maakt - en ziet op het laatste moment een pick-up truck volgeladen met rode gasflessen pal voor de barricade langs rijden. Hoe zou dit nou aflopen?
De acteurs in Heart of the Hunter blinken vooral uit in heel ernstig kijken. Er kan eigenlijk geen lachje van af, al doet een van de personages wel een poging tot humor als hij Zuko toevertrouwt: "This is some real James Bond-shit." Was het maar waar...
Heart of the Hunter is te zien bij Netflix.
