Hairspray, The Producers, Little Shop of Horrors en misschien ooit nog eens Sunset Boulevard: allemaal voorbeelden van films die zijn bewerkt tot een theatermusical en vervolgens opnieuw verfilmd werden. Aan dit bijzondere rijtje voegt nu ook Mean Girls zich toe. De cynische komedie van Mark Waters uit 2004, die de carrière van onder anderen Lindsay Lohan lanceerde, schopte het mettertijd tot (onver)vals(t)e cultklassieker.
De film, geschreven door Tina Fey naar een boek van Rosalind Wiseman, werd in 2017 als musical op de planken gebracht. Het verhaal bleef grotendeels intact en Fey herschreef haar eigen scenario. Muurbloempje Cady Heron groeit grotendeels op in Afrika, maar belandt na terugkeer in Amerika op een middelbare school waar de pikorde stevig verankerd is. Na haar eerste lunch op de plee te hebben genuttigd krijgt ze contact met vriendenstel Janis en Damian die haar haarfijn uitleggen hoe de rollen zijn verdeeld op de school.
Het is vooral oppassen voor de drie populaire meiden die door de rest 'The Plastics' zijn gedoopt. De roddelende Gretchen en de leeghoofdige Karen worden aangestuurd door überbitch Regina George. Zelfs de leraren dansen naar haar pijpen en de sfeer slaat om zodra zij de ruimte betreedt. Omdat Regina Cady vanwege haar Afrikaanse achtergrond wel interessant vindt, wordt ze al snel bij de lunchactiviteiten van The Plastics betrokken. De vraag is echter of de meiden wel het beste met Cady voor hebben of dat ze hun volgende slachtoffer zal zijn.
We zijn inmiddels twintig jaar verder en bepaalde harde grappen kunnen simpelweg niet meer. Het onvermijdelijke gevolg is dat deze grotendeels gezongen versie van Mean Girls nog steeds heerlijk vilein is, maar wat minder direct van toon. Waar in het origineel Logan de show stal in de rol van Cady is het dit keer zangeres Renée Rapp die grote indruk maakt in de rol van de ultieme gemene meid Regina. Vanaf het moment dat ze de schoolkantine komt binnenlopen en zichzelf met zang voorstelt is duidelijk dat dit geen katje is dat je zonder handschoenen moet aanpakken.
Filmmakers Samantha Jayne en Arturo Perez Jr. markeren met hun muzikale remake hun regiedebuut. Een knappe prestatie, niet alleen gezien hun onervarenheid, maar vooral omdat het remaken van een redelijk recente speelfilm een riskante onderneming is. Voor hun musicalbewerking is een aantal muzieknummers gesneuveld en zijn de arrangementen wat aangepast zodat het nog meer een rockmusical is geworden. Tina Fey en Tim Meadows spelen exact dezelfde rollen als twintig jaar geleden.
De tijd is flink veranderd, waardoor ook sociale media een rol in de pesterijen hebben gekregen, maar het wokegehalte is binnen acceptabele perken gebleven. Het heeft geresulteerd in een amusante rit die de vaart er flink in houdt. Waar in het origineel de focus nog sterk op het personage van Lohan lag, steelt hier de vertolker van Regina de show. Actrice en zangeres Renée Rapp laveert wat stemgebruik betreft tussen lieflijk Billie Eilish-geluid en een onvervalste rockbitch. Rapp maakt Mean Girls, hoe naar ze ook tegen haar medescholieren uitvalt.
