Breath of Life is een opwekkend en soms aangrijpend drama uit Nollywood, de filmindustrie van Nigeria die duizenden rolprenten per jaar aflevert en daarmee groter is dan Hollywood. In het Westen zijn de Nigeriaanse films nog niet zo bekend, maar langzaam sijpelen er producties door naar de grote streamingsdiensten. Amazons Breath of Life vormt een toegankelijke introductie tot deze wereld. Tenminste, als je tegen religie kan en Engels kunt volgen, want er zijn geen Nederlandse ondertitels beschikbaar.
Predikant Elijah vertelt in een voice-over over zijn leven. Elijah werkte naast zijn bijbelstudies als huismanager voor de welgestelde Timi en brengt hem onder andere elke morgen om acht uur drie eieren als ontbijt. Perfect gebakken eieren. De grijsgelokte Timi heeft een spook uit het verleden dat hem een verbitterd man heeft gemaakt, maar langzaam opent hij zich voor de sympathieke (en nogal onderdanige) jongeling. Deze opening leidt uiteindelijk tot veel goeds in bange dagen.
In Genesis staat dat Adam tot leven werd gebracht door de adem van God: de Breath of Life. Mocht je hier geen boodschap aan hebben en allergisch zijn voor (Christelijke) religie, dan is Breath of Life een lange zit, want het Bijbelse wordt er aardig ondubbelzinnig ingepompt. Ook al verzucht een van de personages "Who needs God when you have guns?" en is de film geen propaganda voor de meest stringente versie van het Christendom (er is bijvoorbeeld een aardige discussie over seks voor het huwelijk), toch blijkt God uiteindelijk het antwoord op alle vragen.
Mocht je inspiratie vinden in het geloof of het in ieder geval dulden als verhalend element, dan is Breath of Life een onderhoudende film. De bewegingen van de personages en het plot zijn voorspelbaar, maar alles komt uiteindelijk mooi bij elkaar en laat een prettig gevoel achter. Het leven van de zachtaardige Elijah kent obstakels, overwinningen, haat en liefde. Melodrama wordt zeker niet geschuwd, maar dat past ook uitstekend bij het soms wonderlijke verhaal.
Breath of Life toont ons bikkelharde gebeurtenissen, maar de film gooit hier en daar ook wat luchtigheid in de mix. De humor varieert van de nogal obligate scène waarin Timi steeds de gebakken eieren van de net aangenomen Elijah afkeurt en tegen de muur smijt tot het inwendig paniekeren van Elijah (hij heeft soms adem te kort) op de meest ongelukkige momenten. Het ingetogen spel van Chimezie Imo als de huismanager slash predikant brengt daarbij vaak een glimlach op het gezicht.
Wale Ojo zorgt als de verbitterde Timi voor de nodige gravitas. Zijn rol is minstens even belangrijk als die van Imo en dus is het goed dat deze door ervaren schouders wordt gedragen. Hoewel Ojo's personage soms erg snel tussen de emoties schakelt, weet de acteur dit geloofwaardig te brengen. De grootste pluim gaat echter naar Eku Edewor en Genova Umeh, die als de twee belangrijkste vrouwen in dit verhaal de film een hart geven.
Breath of Life is niet de meest gepolijste productie. Het script, de cameravoering en CGI-kogels komen soms wat knullig over, maar alles ziet er wel lekker kleurrijk en levendig uit. Onderstreept door de optimistische gospelpop op de soundtrack brengt deze film een boodschap van hoop en lotsbestemming. Breath of Life vormt een prima kennismaking met Nollywood voor iedereen die de Christelijke boodschap duldt.
Breath of Life is te zien bij Prime Video.