Regie: T.W. Peacocke | Scenario: Cara J. Russell | Cast: Merritt Patterson (Molly Frost), Daniel Lissing (Carson Harrison), Rosemary Dunsmore (Jean Harrison), Michael Hanrahan (Robert), Melanie Leishman (Christina), e.a. | Speelduur: 86 minuten | Jaar: 2022

De meeste verhalen hebben een onderliggende boodschap. Moby Dick gaat dan wel over een walvis, maar de jacht daarop staat eigenlijk symbool voor het obsessief achtervolgen van iets onbereikbaars. Maar, soms is er ook een andere verborgen agenda. Neem Catering Christmas, een tv-film die werd gemaakt door Great American Channels, een uiterst conservatieve zender. Zij willen graag dat je je het volgende beseft: rijke mensen zijn heel aardig en ontzettend belangrijk voor de samenleving.

Molly's cateringbedrijf loopt redelijk, maar de grote opdrachten gaan altijd naar haar concurrent. Totdat ze wordt benaderd door Jean Harrison, een rijke dame die heel wat voor de plaatselijke gemeenschap heeft gedaan en een veelbelovende opdrachtgever is. Jean is de tante van Carson, die haar jaarlijks kerstevenement altijd bijwoont, en dit jaar geeft ze hem de leiding. Carson valt voor Molly en zorgt dat zij de klus krijgt. Maar uiteindelijk blijkt zij degene te zijn die hem aan een betere baan zal helpen.

Onder de bioscoop- en streamingsfilms is iets als Catering Christmas een goedkoop vod, maar als typische Amerikaanse televisietroep is dit dan weer van hoger niveau dan een gemiddelde Nederlandse romkom. Het verhaal is weliswaar voorspelbaar - vanaf het moment dat het mannelijk hoofdpersonage in beeld komt is het al duidelijk dat deze bestemd is voor het vrouwelijk hoofdpersonage - maar zit leuk in elkaar. Het lage budget wordt goed gemaskeerd en de acteurs komen professioneel over.

De culinaire creaties van Molly ogen zelfs als die van een echte getalenteerde kok. Carson is een fotograaf, en zijn werk daarentegen lijkt op plaatjes uit een inspirerend boekje dat je gratis krijgt bij een tankbeurt. Maar die verschijnen pas op het einde, en waar hij ze voor gebruikt is een leuk gebaar.

Alleen is die aanhoudende vieze bijsmaak niet weg te spoelen. Als Molly en Carson even weg zijn bij de grote villa van zijn tante, dan zijn ze bij een boerderij die kruiden levert waar gesprekken plaatsvinden als 'Oh, you're a veteran? Thank you for your service'. Het is op en top Republikeins conservatief Amerikaans. In deze wereld hebben progressieve linkse mensen dit soort beleefde manieren niet, die willen alleen maar blote borsten van interraciale transseksuelen op tv laten verschijnen.

Tegenwoordig zijn films soms ietwat geforceerd multicultureel. Maar daardoor valt een sneeuwwitte productie als deze wel op. Dit is het VS dat de kijkers van Great American Channels graag willen zien: één persoon met een etnische achtergrond per dertig blanken. Het dorp heeft welgeteld een zwarte vrouw, en Carsons agent is een Aziatische vrouw. Tijdens tante Jeans kerstevenement is er een enkel rijk zwart echtpaar, en er is voor gezorgd dat zij bewust meermaals in beeld komen. Het is allemaal nogal fout.

Op een andere manier zijn al deze televisiekerstfilms fout. Ook hier is er geen set te bekennen die geen kerstversiering heeft. Alle muziek is een variant op bestaande kerstmuziek. Het zou niet compleet zijn zonder een momentje op een bankje ergens buiten met een mok warme chocolademelk. Catering Christmas heeft alle ingrediënten.

De bonus van beter acteerwerk en een gestroomlijnd script maakt dit, binnen het kader van dit soort films, haast een bescheiden meesterwerkje. Een klassieker die jaarlijks opnieuw wordt bekeken is het zeker niet, maar voor een keertje is dit een aanrader binnen het kerstaanbod op Netflix.

Catering Christmas is te zien bij Netflix.