The Eternal Memory
Recensie

The Eternal Memory (2023)

Chileense verzetsheld transformeert tot kwetsbare oude man in deze ontroerende documentaire.

in Recensies
Leestijd: 2 min 3 sec
Regie: Maite Alberdi | Scenario: Maite Alberdi | Cast: Augusto Góngora, Paulina Urrutia | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2023

De Koude Oorlog was veel meer dan slechts het Westen tegen de Sovjet-Unie. In de strijd tegen het communisme steunde vooral de Verenigde Staten verschillende militaire staatsgrepen, om 'links' wereldwijd de kop in te drukken. Het gevolg waren meerdere militaire dictaturen, onder andere in Chili. Het strikte regime van Augusto Pinochet is in Chili een groot nationaal trauma. Inmiddels is zijn staatsgreep vijftig jaar geleden. The Eternal Memory blikt terug op de rol van Augusto Góngora in het verzet tegen de dictatuur, voordat al zijn herinneringen verloren gaan.

In 2015 werd Augusto gediagnostiseerd met Alzheimer. Zijn mentale gesteldheid gaat snel achteruit. Met dat gegeven valt The Eternal Memory direct in huis. De film opent met Augusto in bed, waar zijn vrouw Paulina hem verzorgt. Hij lijkt echter niet meteen te weten dat zij zijn vrouw is. De zichtbare liefde tussen de twee heeft hierdoor voortdurend een bitterzoete smaak. Vanaf de allereerste scène is meteen duidelijk wat de film gaat zijn.

De documentaire wisselt tussen momenten uit het heden en het vroegere leven van het echtpaar. Augusto is nog helder genoeg om over het verleden te vertellen, waarmee zijn herinneringen vereeuwigd worden. Wanneer hij overlijdt neemt hij zijn herinneringen mee naar zijn graf. Nu een deel van die herinneringen is vastgelegd blijft een cruciaal perspectief van de Chileense geschiedenis bewaard.

Afgezien van het cultureel-historische belang van de film schetst The Eternal Memory een ontroerend beeld van een ouder koppel in hun laatste tijd samen. Je komt veel te weten over het dagelijks leven van de twee, je bent deelgenoot van hun gesprekken en je ervaart hoe Paulina omgaat met het aanstaande overlijden van haar echtgenoot.

Tijdens de covid-pandemie moeten Paulina en Augusto deels zelf hun eigen leven filmen. De scènes die Paulina filmde hebben een gevoelige en kwetsbare ondertoon. Het is duidelijk dat ze al om haar man aan het rouwen is voordat hij is overleden. Het resultaat is een reeks ontroerende scènes die niemands emoties sparen.

De rijke persoonlijkheid van Augusto schijnt ondanks zijn Alzheimer schitterend door. De film zet hem neer als een aimabele en humoristische vent, wat zijn emotionele uitbarstingen op het einde des te krachtiger maakt. Het is duidelijk dat hij is gevormd door de dictatuur, al is dat niet altijd direct zichtbaar. The Eternal Memory laat zien wat voor impact deze periode op hem en zijn land heeft gehad.